TARAF

Olduğu yer vardır insanın hayatta…Olması gereken yerden ziyade, olmayı istediğinden öte..
Gittiği bir istikameti, inandığı bir fikri ve istediği hayalleriyle örülü bir yer…
İstediği işi yaptığını düşünür çoğu insan ama, mecbur olduğu iştir yaptığı..Sevmek bir zorunluluktur o noktada..Belkide yalanın adıdır..Öyle ya; sevmiş gibi yapmak da kendimizi kandırmak değil midir ?
Her bir yöne doğru akar insanlar..Su misali…Bir tarafta akan sensin, bir tarafta Sakarya deriz…Evet Sakarya da sel vardı ve aktı yüreğimize şairini dediği gibi kıvrım kıvrım…
Sel suları bizi farkı yönlere savurdu aslında…Bazıları işe giderken ölümün tarafına geçti, bazıları ölüme meydan okuyup birilerini kurtarma telaşına düştü..
Farklı taraflar var işte..Biri su içinden birilerini kurtarmaya çalşırken, birileri de etrafa saçılan malları yağmalamaya çalıştı..
İki farklı yön, iki farklı düşünce ufku…
Tıpkı askerlerin geçtiği yere mayın döşeyen bir kansızın öyküsü gibi..Anaların yetiştirdiği bir askerin geçtiği yerde bir mayın tuzaklamak nasıl bir ruh haliydi ?
Bir ülke kendi geçmişiyle yüzleşmeye çalışırken asker öldürmek nasıl bir işti ?
Peki suların insnaları öldürdüğü bir yerde koca koca adamlar nasıl yağma yapabilmişlerdi ? Vicdansızlık mı ? Hayvan suretine bürünmek mi ?
Japonya da deprem olmuştu..Bankamatikten saçılan paraları polis gelene kadar Japon vatandaşları korumuştu..
Siz ellerinde çubukla pirinçi yiyen o Budistleri beğenmeyin, onlar ahlakın zirvesindeydi düşünsenize…
Akıyoruz bakalım her birimiz bir tarafa…Kaderin ve hayatın bizi savurduğu falan da yok…Yönünü bilmeyen gemiyiz ve hiçbir rüzgarın bize faydası yok…Ne istediğimizi bilmiyor, doymuyor, yaradana teşekkür etmiyoruz…
Köprünün altından daha çok sular akar, daha çok günler gelir geçer ama, öbür tarafta hangi tarafta olacağız onu merak ettim hepsi bu…?

Tunar ÇALIŞKAN / 10-9-2009 / Nevşehir