Son kuşlarda göç eyledi,gökyüzünde matem var,akıtma gözyaşlarını sakla,mevsim şimdi sonbahar...
Sakla diline gelen heceleri zamanı gelince lazım olacak,bitmez bu oyun sanmaki böyle son bulacak.Aldanma toprağın kuraklığına,gözlerimizdeki yaşlarla zamanı gelince sulanacak...

Unutmamışım yazabilmeyi,hala kalemimin ucundan kelimeler dökülebiliyor,saçlarıma aklar düştüğünden beri gözlerim beyazlarla barışmıyor.Siyahlarda yaşadım matemi,hayallere daldım pembe oldu düşlerim,baktığımda gökyüzüne maviye aşık oldum,fakat beyazlarla barışmıyor gözlerim....

Benbeyaz bir mabeddi sana yüreğim,cümle sevda sözlerini duvarlarına yazmıştım kandillerde yanarken gözlerinin ışığı,ben bakmaya doyamamıştım.Duymak için sesini kaf dağına çıkardım,yıldırmazdı beni ne yağmur nede yakan güneş ben yüreğimi sevda pınarıyla sulamıştım...
Ellerimle yetiştirmiştim en güzelini güllerin,bakmaya doyamazdı cümle insanoğlu,cennetten bir rahmetti sanki hala burnumda kokusu...
Kul bilmesede ALLAH bilir deyip,beklemeden karşılığını açmıştım sana yüreğimin en bakir tarlasını,sanaydı tüm mahsüller,ekilipte senin için biçilenler,pınarlarından kana kana iç diye,gönlümün kaynağını sünmüştüm susayan yüreğine...
Sen doy diye,sen iç diye,sen mutlu ol diye...

Şimdi dönüp bakıyorumda geçmişime,kuru bir tarlayla,kurumuş bir pınar elimde kalan,solgun güller bana miras senin ardından,yeşerdi yüreğin iyileşti kanadındaki kırıklar,tam sevinip uçacakken gökyüzünde aklını çeldi kandın gittin başka bahcelere...

Git dilediğin kadar uzaklara,dikkat et lakin özgürce uçmaya alışıksın sen her gökyüzü benim kadar sınırsız olamaz,yakalanma yağmurlara,fırtınalara...Kırılmasın kanadın,kimse ben gibi dokunmaz yaralarına,aldanma yüzüne gülen güneşin parıltısına,içi ateştir yakar kavurur seni,aldanma gördüğün seraplara düşer kalırsın sonra çölün ortasına...

Ben kapattım gönül mabedimi,okunmayacak artık hiçbir ölümlünün ilahisi,çektim perdelerini söndürdüm kandilleri,yüreğimdeki nurumla aydınlanacak yokluğunun karanlık zifirisi...Bitmiş say kendince bu mevsimi,baharları yaşa başka yüreklerin yanında,birgün elbet deyecektir sanada bir kulun zemherisi,işte o zaman çok arayacaksın bendeki yaşadığın mevsimleri...

Zincirledim içimi yakan ihanetinin bendeki kudurmuş öfkesini,bağladım dilimi, yatırdım cümlelerimi soğuk musalla taşına,yıkadım tüm bedenimi rahmet yağmurlarıyla,biçtim kendime bembeyaz kardan bir kefen,örttüm üstüme yalnızlığımın toprağını,birgün düşerse yolun bu garip ve yalnızın mezarına bir fatiha okurmusun,anarmısın beni iki damla göz yaşınla...

SON KUŞLARDA GÖÇ EYLEDİ,GÖKYÜZÜNDE MATEM VAR,AKITMA GÖZ YAŞLARINI SAKLA,MEVSİM ŞİMDİ SONBAHAR...

MELİH 12-10-2007