Bak sen dediydin her şey zamanla diye ama aslında bir çok geceler ben buraya geldim söyleyemediklerimi tek tek yazdım hatta bazı geceler sen gözlerini kapattıktan sonra bile ben buradaydım yazdım çizdim sonra sildim.. sanıyorum gitmek için silmek gerekiyormuş
ardında bir şey bıraktığın zaman gidemiyorsun o yüzden bu gün ardımda bıraktıklarıma baktım... sesini duydum yaz diyordu biri var senden ses bekleyen yaz
yıllardır yazıyorum ara sıra düşündüğümde ne manası var derken bu son zamanlarda
yazmanın şahitlik yapmak gibi bir şey olduğuna kanaat getirdim.
Yazmak var olmaktır şimdi

Zor tutuyorum kendimi şu sıralar seni seviyorum demek ile seni sevmek istiyorum diyebilmenin arasında gidip geliyorum artık o eski koştura koştura kendi gelenlere yüz vermeme edasından çıkıp hani birileri gelse de şu dağılmış saçlarımı düzeltse diye bakıyorum
fakat öyle sıcak ki ortalık yerimden kalkmayı canım istemiyor ve sürekli bir uyku haliyle
hayata dair bütün meselelerimi erteliyorum bu da yarına kalsın madem hem aşk da neymiş ki
bir şiirimde dediğim gibi

‘’ olsun zaten hayat dediğin bıçaklanmış bir dal
ve aşk en halisane haliyle ağulu bir bal’’


Nasılda çabalıyorsun beni hayatın içinde tutabilmek için farkında değil miyim sanıyorsun
bir gündüz selamı ile başlayan şirin yüzlü şımarık çocuk muhabbetleri geceye illaki hüzün olarak çöküyor aslında benim gibi olmak korkusundan çok babam derken içimi yakan acı
benden farkın olmadığı gerçeğini bilişimdendir büyüdükçe daha çok benziyorsun



ve sen beni benden daha iyi tanımakla övünürken kendi için de bazen şaşırıp kalıyorsun
bu ne anlatıyor diye

farkındayım hayata attığım düğümü düşlerimle çözemiyorum
belki dişlerimle kopartıp atsam daha iyi ve kolay olacak bilmiyorum bilememekten öte
her yeni gün başka sürprizlerle çıkıyor karşıma ben ise bir elma ağacının altında uğraşmadan didinmeden alnımın çatına düşecek elmaları bekliyorum

Tanrı seviyor beni biliyorum
hiçbir şey için değilse bile bu yalandan dünyada
seni sevdiğim için seviyor beni biliyorum