Bir gün ne ismimiz kalacak
dudaklarda ne de hafızalarda ismimiz
Bir varmış bir yokmuş olacağız şu dünya denen fani mekanda..
Arkamızdan ağlayanlar çok değil birkaç gün sonra kalan anı kırıntılarıyla avunacaklar.Sonra gözlerinin ta içleri gülerek kahkahalar atacaklar etraflarına..Geriye ne ağlayanlar kalacak ne de adımızı duyduklarında üzülenler..
Bir an iç geçirecekler belki..Sonra hayata devam tüm telaşlarıyla…

Bu kadarıyla kalsak iyi yine..Ya adımızı her duyduklarında içten içe “iyi ki ölmüş” diyenler çıkarsa,ya adımız her anıldığında sadece kötülüklerimizle anılırsak…Vay ki ne vay o zaman halimize.Öyle ya kötülükleriyle ,yanlışlıklarıyla bilinen insanlardan olursak bir de beddua almak var arkamızdan…
Dünyanın onca yükü omuzlarımızda göçmüşken bu dünyadan ya bir de o omuzlara insanların ah yükü binerse ne olur halimiz?
Hırsızlardan,katillerden,dedikoduculardan,iftiracılardan,yuva yıkanlardan ya da ihanet edenlerden olursak…
Ya adaletsizlerden,merhametsizlerden,vicdansızlardan ya da kul hakkı yiyenlerden ……olursak?
İşte asıl o zaman halimiz içler acısı olmaz mı?
Burada yaptığımız kötülüklere bir dolu insanı da şahit etmişsek bir de EYVAHH EYVAHHH!
İyi anılmak olmalı amacımız …hayırlarla anılmak olmalı …Attığımız her adım,her söz hayra dair olmalı ki birilerinin aklına düştüğümüzde
-Allah mekanını cennet etsin ..
Demeli…Birilerinin aklına düştüğümüzde;
-İyi insandı...
demeli.
Bu dünyada yaşarken , “ ölüm ve ötesini düşünmeyenlerden olmak “ bizi bu gafletlere düşürebilir çünkü…Ölmeden önce ölümü düşünerek kötü,çirkin ve yanlış ne varsa sakınmaya çalışmak gayretimiz olmalı ki ebedi aleme gidişimiz son nefesimizde bile tebessümle olmalı.
Son nefesimizde yüzümüzün kararmasından,sesimizin hırıltılı çıkmasından,ağzımızdan köpükler çıkmasından ..Kısacası can çekişerek ölmekten bizi yaratana sığınmak şuurunda olarak bir yaşam sürmek ….
İşte yaratılmışların en üstünü olmanın bize verdiği sorumluluklar bunlar….
Zira “ Ölüm” daha dünya hayatındayken yaşantısını hayırlı ameller geçirenler için bir düğün olur ancak…