Merhabalar..
1 yil kadar bir sure sonra yine katildim araniza.Cok zor gecen gunlerin ardindan derin bir oh cekip bilgisayarin basina oturmak kadar guzel bir duyguyu tatmamistim oncesinde dogrusu. OSS maratonundan sonra kendimi birazcik daha gelistirdigimi umarak dondum yine.
1 sene oncesinde sinav sistemine sovdugum yazilarim var. Bu 1 seneyi gecirdikten sonra aslinda bu tur sinavlarin bir bakimdan yararli olabilecegi kanisina vardim.Kastettigim sey kesinlikle 12-13 yasinda yapilan sinavlar degil. Ama farkettim ki bu sinav beni buyuttu.Bu sinav benim hayatima bakisimi degistirdi.Kendimi bir birey olarak hissetmemi sagladi. Bazi sorumluluklarin artik tamamen farkindayim.
Artik biliyorum ki bundan sonrasinda anne,baba yok. Sorumluluklar artik benim omuzlarimda ve ben bunlarla basa cikmak zorundayim. Bir de soyle bir sey oldu ki.. Imkansiz diye birseyin olmadiginin farkina vardim. Sene basinda matematigin M’sini bilmiyordum ki su an Marmara Universiteli oldum. Hakki verilerek yapilmis bir calisma asla karsiliksiz kalmiyor.
Degistim ben ya.. Dedim ya buyudum.Dusunuyorsunuzdur belki.. Aa kizim veya kardesim sen universiteyi kazandinda noldu,is bulabilcegini mi saniyorsun? Evet,ondan bile umutluyum artik.Herseyin daha guzel olmasi icin daima cabalayacagim. Nasil olsa hic birsey imkansiz,olanaksiz degildir.
Ata’m.. Huzuruna geldim. Gece 3’lerde fotografina bakip aliyordum ilhamimi.Onlar neler yaptilar test cozmeye mi useniyorsun diyordum kendi kendime. Hakkini vermelisin bu vatanin bu topraklarin bu milletin. Ilk adimimi attim Ata’m.. Her zaman sana layik bir torun olmaya calisacagim. Sen simdilik gozlerini,kulaklarini kapa ne olur.. Herseyin tekrar ve yeniden guzel olacagi gunler cok yakinda.