Evet anılarım ! Önemli gün bugün ,kaçıncı devri alem ,devirdik yılları farkına bile varmadan
boy verdi dal verdi,çiçeklendi ,çiçekleri tomurcuklandı’ Oya ağacı o ...

Yedi Eylül bindokuzyüz yetmiş ’hala kalemim yaşlanmadı Oya ağacı pes te etmiyor,etmeyecek de ...

Yıllardan korkmamak gibi bir şey benimkisi ,çizgilerden ,karlardan,yılların acı ve tatlı yollarından yürümek yürümek ,yazlarımda ,kışlarımda ’acılardan feyz almak ,iki taş arasından yeşeren otla , mutlu olmayı öğrenmek .

Oya ağaçları yaz bitiminde çiçeklenir hep ,tesellidir güze; çingene pembesi rengiyle mine mine
son vazosunda ağaçlarının ...

Anılarım anlar beni değil mi ? Bugün Oya ağacının farklı bir günü anılarına eklediği ve sığdıramadığı yıllar .Aynalar’ hani limon çiçekli saçlarıma son bakışımı’ beyazlar giymiş karesini bulsana !
Son bir kez bakmıştım aynaya baba evinden ,babam da yok tu ki ;Amcamın kolundan ayrılıp
başka bir
soyadı imzalamaya !

Oya ağacının sessizliğinde yıllar yıllar..!

Oya Gedik