Sana git diyemem....
Ama neden döndün ki geri, iyiydik böle ikimizde.Sen hep çok sevilendin, bense yitik bir sevdalı ardınsıra.Hoş alışmıştım ben hüzne boyalı sensizliğe.Diyorum ya yağmur yüreklim, iyiyim ben böyle.Hani o uykulara hasret kalan gözlerim sabahlara dek yollarını beklerken sen gelmemiştin ya.Yine gelmeseydin keşke...
Çığlık çığlığayken o en devasa özlemlerim, hani yüreğim kan revanken, yaralarım henüz kabuk tutmamışken hiç sarmamıştın ya.Yine sarmasaydın keşke...
Ben bıkmadan usanmadan ararken nefesini,tüm benliğimi ortaya koymuşken, son bir kez görmek uğruna seni, defalarca seslenirken ben, sen bir kez olsun duymamıştın ya.Yine duymasaydın keşke...
Zifiri ayazında gecenin yüreğimin orta yerine oturan o deli yangın ısıttı hep içimi.Hiç kimsem yoktu ki kolunun altına başımı sıkıştırıp ağlayacak, saatlerce gülüşünü anlatacak, sığınmadı anlayacağın yüreğim hiç bir limana...Dokunan yalnızca senin ellerin olsun istedim ürkek tenime.En azılı özlemlerimde bile hiç dokunmamıştın ya ellerime.Yine dokunmasaydın keşke...
Bozulma sakın ben sana sitem etmem bilirsin.Sitem değil bu sızlanışım, dokunma istedim yaralarıma, yeniden kanatma.Oysa ne çok diledim beni yeniden sevmeni.Ne zaman bi tanıdık görsem dudaklarımı ısırıp gözlrimle gülümsedim bilme istedim çaresizliğimi.Kaldı ki sen zaten bi kez olsun bilmek istemedin halimi Yine de bilmeseydin keşke...
Aynı gökyüzü sana yıldızlı bir mabed, bana ise kapkara, kocaman boşluk olduğunda,kendimi hesapsız o boşluğa bırakmadım.Ben sana hiç ama hiç ihanet etmedim.Şimdi sevmek istiyorsun beni, tüm acılarımı uçurup kendi semana yükseltmek,peki ya hiç düşündün mü nasıl ödeyeceksin ihanetinin bedelini...
Ah be yağmur yüreklim keşke hiç sevmeseydim seni....