Dersaadete saadeti bir meltem rüzgarı gibi hissettiren Ey sevgili ve Ey güzel Ruh!
Bilmem ki nasıl anlatsam sensiz geçen koca bir yılın yarısının verdiği hüzün ve ızdırabı. Ve nasıl anlatsam bir gün anlar ve gelir diyerek boş sokakları hicranla seyredişimi.
Keşke anlatabilseydim basit sevgi sözcüklerini söylemek yerine susmayı neden tercih edişimi. Ah bir anlatabilseydim gözlerimin yere eğilişinin nedenini.
Ey Sevgili ve Ey Güzel Ruh!
Böyle olmamalıydı. Konuştuğumda gülümsemeliydi insanlar. Kalem hissiyatımı anlatamayıp kırılmalıydı. Kalp daha hassas ve daha duyarlı olabilmeliydi. Gözler anlatmak istediklerini anlatamadığı için yere eğildiğini anlatabilmiş olmalıydı. Ama böyle olmamalıydı.
Ey güzel Ruh!
Bıraktığın çaresizliğe ebedi mahkumiyete sitemkar değildir bu kalp. Lakin tahammülsüz bu canın canı artık canansızdır. Canansız canların ise yaşaması ANLAMSIZDIR.

DERSAADET
17 / 06 / 06