Mihri Saadetim Sensin Yarrr..

27.kattayız.Gökyüzüne çok yakın/yeryüzüne çok uzak hissediyorum kendimi yine o bilindik fobim tutuyor.
pencerelerin bütün storlarını indiriyorum.
Şaşkınlıkla seyrediyor Cabbar,vey nee ediyon yosunum? Kapkaranlık bi dünya kaldı sana eee dışarıyı seyretmeyecen mi? Hele ki balkon sefası nasıl da güzel,ahan Paris ayaklarının dibinde cennet gibin
-Yok yokkk balkon malkon istemem böyle iyi ağam
-Haa korkisen demi canome,hemi de ben variken,iki gözüm yanındayım and olsun korkacak bi şey de yok,tut elimi beraber bakalım camlardan,sonra da balkona çıkalım.
Uzattım elimi,cama doğru yürüdük bana bazı korkularımdan arınmam gerektiğini hatırlatıyor ağam,ürkekliğimi saklamağa çalışırken farkında olmaksızın nasıl da sıkmışım elini.
-Yosun,essahtan ne kuvvet varmış sende be,elimi nicedir hiç böyle sıkmamıştın,haa demek hep yükseklere getirmeliyim seni,bundan sonra ki durak Nemrut olsun ha ne dersin? Sen ve Ben o zaman hiç bırakman da elimi değil mi?
-Yok ağam ne seni,ne elini dünya da bırakmam.Ölüm olur,ayrılık olmaz yeminle ağam.Gitmeyelim Nemrut dursun yerinde nemize lazım.
Storları kaldırıyor,balkon kapısını açıyor ama bende yürek koptu,kopuyor...
Elini bırakıp koluna yapışıyorum.Diğer eliyle kavrıyor belimi,sakın panik yapma,dellendirme beni,bak hele aha yanı başındayım,iki gözüm vallah bi şeycik olmayacak,buralar çok emniyetlidir rahat ol.
Yazık ki korkunun ecele faydası yok,dediği gibi yapıyor onunla balkona çıkıyorum.
-Hawal derin nefes al,tutma nefesini
-Tamam ağam iyiyim derken bile değil Paris’in/ecelimin tabanlarımın altında olduğunu görüyorum sanki halüsülasyonlarım mı başladı ne?
-Rahate te heye keçe..
-Bele rahate me heye cano,merak ne ke / işin aslı da böyle olsa ya,içimin titrediğini görsün istemiyorum.
Bu arada uzun zamandan beri bana aşiretin ana dili olan kürtçe’yi de büyük bir sabırla öğretiyor.Sonra ekliyor Zozan’ın hanım ağası elbet dilimizi bilecek he kız ne çabuk öğreniyon,ne zeki şeysin sen diyor.
-Essah çok seviyorum dilinizi hemi de alıştım ağam..
-Ya beni? Beni de çok seviyon mu yosunum...
-Hemide nasıl canımdan öte can kadar,uğrunda ölene kadar Cabbar’ımm..o nasıl soru?
-Bilmem mi yosunum,seni bundandır aha şu cana değişmem.Dünyama değişmem.Allahım/kitabım bir de sen.
O’nun yanımda olmasının anlatılmaz rahatlığı ile anlık korkularımdan sıyrılıyor/tepeden büyük bir hayranlıkla izliyorum; Sen nehrinin iki yakasında ki muhteşem şehri ve de kendimi daha iyi hissederek
-Yosunum hadi sen duşunu al,ben de bir cigara tüttüreyim.Sonra da yemeğe çıkalım.
-Evet ben duşa gireyim ancak kendime gelirim.Sen de slow bir iki Cd istet
-O ne ki canoo?
-Despina Vandi,Dionisis Makris,Giorgos’dan de onlar anlar ağam.
-Ne yani ben anlamadım mı demek istedin bedewim...
-Veyy Cabbar’ım he öyle demek istedim yalan mı yani?
-Hammi dediklerinden essah bi şey anlamadım hawalım,ne kız o saydıkların?
-Hele bi istet gelince dinler anlarsın.
-İyisi mi yaz,yaz...söyleyemem de,unuttum bilem..
-Offf...tamam kalsın şimdilik..
Banyoya girince alışkanlık işte hemen kilitliyorum kapıyı sonra sesi yükseliyor ağamın
-Yosunnnn, kilitleme kapıyı sakın bi şey olursa sana,bu kapılar kırılmaz da.Bilesin ki adımımı atmam oraya daha neden kapatıysın ki?
-Özürrrrr.....
-Tamam açtım ağam kusura kalma alışkanlık işte,bilmem mi seni,kaç yol,kaç yolculuk yaptık,kaç yer dolaştık,kaç geceler baş başa sabahladık..
Öyle boş yere ağa demezler/bey etmezler adamı...
-Yosunn sözüm söz.Zozan’a telli duvaklı girecen,duvağını Zozan’da açacağım hemi de öyle bir mihirle açacağım ki; Alemi cihan hayrate düşecek.
-Yok ağam hep derim ille sennn...başka bişeycik istemem kurbanım/mihir sensin bana,senden kıymetli mihirmi olur?
-Bak kız yine laf demeden duraman alıştır kendini öyle düğün görülmedi dedirteceğim,and olsun...
-Ben sana boşuna delim,averem demiyorum Cabbar’ımm.Sen Zozan’ın büyük ağasısın amma/Yosun’un da sevdalısı........