Bir varmış bir yokmuş uzak diyarlarda umut köyü adı, tükenmez bir sabırla yaşamaya çalışadursunlar halkı, iki misafiri beklerlermiş hep , mutluluk ve güven,ne gelen olmuş ne gören.Bekleyene zor gelirmiş de gelmeyeceğine inanmak güçmüş bu şehirde.Mutluluk ne diye soruşturmuşlar fısıltıyla ağaçlardaki meyve çiçeklerimi, rüzgar, yada kocaman yağmur yüklü bulutlar mı ?Hep yağmış gözleri bulut gibi ırmak gibi,hiç karıştırmamış helalle haramı hayyam gibi.Ama içtiği suda haram olmuş gül renkli şarap misali.Mey değilmiş içtiği su için de de mey’ in sarı sarmaşıklar. Yorgunmuş halk ve üzgün, gül suyuna hasret memleketi.Hep çalışırmış insanlar bu şehirde ufak defek kızlar şişman erkekler .Göç mevsimide yokmuş, bir kıvılcımla yanan ateşin ayak sesleri, kabullenmiş suskun dudaklar, sabırdan gayri bir haslet yok.Biri dokunsa sanki ağlayacakmış. Yağmur yüklü bulutlarını alıp sarp dağlarının eteklerine sürümüş çarpmış birbirine bağırarak ve işte o an şimşek demiş ağlayarak