Özledim..
özlediklerimi..

26/08/2009

Beyaz önlüklünün bana söylediği,duymaya aslında alışkın olduğum bişeydi ama
yinede irkiliyor insan...


Bilincime yerleşmişken, ayakta kalan şeyleride yerlerine oturttum.Dualar ettim yaradana sığındım..

Evet yaşım çok gençti ama güçsüz degildim,olmamalıydım,herzamanki gibi...
Ertesi sabah,erkenden kalktım(27/08/2009)
hazırdı herşeyim,sadece bende hazır olması gereken bir iki bişey vardı,yol uzundu bir saatlik ve o süre bana yetmesede,yetecekti..

Sonrasında,konuştum kendimle ve eksikler tamamlandı,yol bitti ve adrese gelindi..
Ameliyat olacaktım.Olayım ,aha öncede olmuştum,sadece o zaman çok küçüktüm
anne; beni bırakma beni bırakma diye ağlmıştım,şimdi ağlamamki,annem üzlmesin..

Ve öylede oldu odama çıktım,sedye geldi ve ben yüzümdeki tebesümümleydim.
Ameliyathaneye çıkıldı kapıya kadar geldiler hepsi yanağıma bir buse kondurdu,
iyiydim ben,gelecektim allahın izniyle yenilmek yoktu korkuya,insan bilmediği şeyden korkar,oysa ben biliyordum 18 yıl öncesinden,solumuştum bilmeden bu havayı..

Annemin gözleri doldu babam uzaklaştı yanımdan annem,abim,yengem,yanımda bana gülümsüyorlardı ve içeri aldılar beni,içimden dua ediyordum,yaradana
Serum takıldı masaya yatırıldım,hemşirelerle konuşuyordum,doktoru bekliyordum..

Dualar benimleydi hissedebiliyordum,ama bir haber olanlarıda benden biliyordum,hepsini allah havale ettim sustum,gün gelecek,herşeyi göreceğim çünki,biliyorum..

Sonra doktorun gelmesiyle,narkoz verildi serum’a ve ben gülümsedim,son sözüm önce allaha sonra size emanetim oldu ve gözlerim kapandı...