KİMSESİZ YÜREKLERİMİZ
Kimsesiz yürekler vardır hayatta...İşte biz o yüreklerin sevgisini taşıyoruz.Zor olsa da yaşamak ve yaşadıklarımız ve birçok güzellikten mahrum bırakılsak da kaderimizde bilmediğimiz, görmediğimiz,tanımadığımız birçok sahibimiz olsa da bizler yinede sevgiyle bağlıyız hayata..
Bazen dolup taşsa da yaşananlar ve bazen dilimizden sitemler dökülse de, sevgimizin kimsesiz kalmasına izin vermeyeceğiz düşünüyorum da hayat sadece yaşamaktan mı ibaret?Ders almadan olaylardan sevmeden,sevilmeden yaşanılamaz mı?Bizler şu hayatta kimsesiz yüreğimizle sitemlerle boğuşurken, umutlarımız ve sevgilerimiz bir güneş gibi yolumuzu aydınlattı.Ne kadar üzülse de yüreğimiz,bir o kadarda sevgi doluydu yaşamaya ve paylaşmaya...
Şimdi düşünüyorum da;
Bizler aslında kimsesiz değilmişiz meğer kimsesiz yüreğimiz bizi nerelere savurmuş.Küçücük kalbimiz içimizde ki sevgiyi nasılda yüceltmiş...Yarınlara gözlerimizi kapattığımızda sitemlerle uyanıyorduk;ama şimdi her güne sevgiyle uyanıyoruz.Her şeye ve her zorluğa rağmen yüreğimiz umutlu ve olgunlaştıkça da mutlu olacaktır.Yüreğimiz kimsesiz olabilir; ama sevgimiz kimsesiz kalmayacak.Hayat oyunlarını üzerimize oynarken bizler her şeye rağmen umutlu kalacağız…Kimsesiz yüreğimiz artık üzülmeyecek.

Umutluyum Umutluyuz…

NURTEN GÜÇLÜ
(2006)