gidişimin sebebini hiç sormadın ki bana...sadece baktın öylece arkamdan.üzülür gibi değildin hiç..sanki çok zamandır biliyordun gideceğimi..sanki bekliyordun böyle bişeyi..
şimdi gideli yıllar olmasına ragmen beni beklediğini söylüyorsun..peki neden beni bekliyorsun?neden bana doğru bir adım atmıyorsun..korkuyorum ilk adımı ben atmaktan..ya ben sana doğru geldiğimde sen arkanı dönersen..diyorsun ya ’hala bıraktığın yerdeyim’ neden ordasın?neden gelmedin peşimden bana gitmemi söyledin..bana git diyen sendin unuttun mu?dudakların git demedi ama ya gözlerin ya herşeyin doğrusunu bilen kalbin tercümanlığını yapan o güzel gözlerin neden kal demedi bana..
gidişimin sebebi sendin..ben sana bir adım atsam iki adım uzaklaştın benden..korktum yıllarca gidersin diye korktum ve bu korkumun gerçekleşeceğini bildiğimden kendim gitmeyi seçtim..çünkü gidersen suçlu sen olacaktın ve ben seni o kadar çok seviyordum ki senin suçlu olmanı istemiyordum..sen hep iyiydin..en iyi...ama bana kal deseydin... keşke deseydin..
birtanem..şimdi ben gideli yıllar oldu..aslında sen hiç bilmedin beni gönderenin kendin olduğunu..asıl sen benden gitmiştin..beni seven erkek gitmişti..ve ben sana benzeyen ama beni sevmeyen o erkekle kalamazdım yapamazdım..beni sevmediğini bilerek içindeki o sevginin öldüğünün bilerek sana seni seviyorum diyemezdim.. şimdi bıraktığım yerde olan erkeğe değil..beni seven erkeğe söylüyorum bu sözümü BİRTANEM HERŞEYİM SENİ ÇOK SEVİYORUM