KARANLIK DÜNYAMIZ

Bazen gecenin siyahında kaybolup düşüncelere dalarım kendimce. Bütün gece boyunca öleceğini düşünmekle yetinen ilk insan ben değilimdir herhalde. Acaba yarın ölecekmiş gibi yaşamıyorsak, hiç ölmeyecekmiş gibi yaşarsak ne anlamı kalır yaşamanın.Bunları düşünürken de bir yandan da gökyüzünün berraklığını seyrediyorum.Işıl ışıl parlayan yıldızlar gözüme çarpıyor ve yıldızlar karanlık dünyamızın kandilleridir.Bu kandillerle bizlere umut verir yalnızlığımıza yoldaş olurlar.
Bazen gün batımının ve doğumunun arasında kalıyorum. Dostluk karanlık çökünce zordur.İyi dostlar kendilerini dost olmuş insanlar için karanlık geceleri aydınlatan ve onlara yol gösteren seher yıldızları gibidirler. Bu yüzden dostun insanın kalbinde en büyük ve en güzel değeri hakkettiğini düşünüyorum.
Allah Enam suresinin 97. ayetinde şöyle buyurmaktadır. “Onlar ki karanın ve denizin karanlıklarından yıldızlardan yararlanıp yol bulma imkanı verdi.”
Bu yüzden yıldızlar karanlık dünyamızın kandilleridir.Bizlere sadece yol bulma imkanı değil,karanlık dünyamıza da aydınlık verir.
Bizi karanlık dünyanın içinde bir umutla tekrar hayata bağlar.

“Yaşamak işte bu yüzden güzel”