Bazı zaman uzak edersin kendine yakınları yaşamaktan ırak bir çiçek dalının esen yeldeki ürkekliğine benzeyen bir gidiş…
Yazmaktan da bıktım artık ne derdim bitiyor ne sen beni duyuyorsun kimi zaman düşünüyorum acaba uzak olmak mı daha iyi diye yoksa yakınında kalıp zamanın durduğuna kendimi inandırmak mı bilmiyorum özlüyorum çaresizce bir şey olmayacakmış gibi her şeyin sonu gelmiş gibi korkuyorum, seninle yaşamadığım şeyleri korkmadığım korkularımı yaşıyorum.
Yapmasın diyorum ne olur sanki, ben ne kadar çok konuşsamda ne kadar korkularımı gölgelemek için uğraşsamda bir kere de yapmasan
yolculuklar önceden bana çok samimi gelirdi her şeyi arkamda bırakır bakmadan geçer ve yalnız başıma oradan oraya kimse yokmuş gibi hayatımda tutarsızca giderdim.
kimseleri özlemez herkesten bir haber sadece yaşamak zorunda sayar,öylece herkesin çırpınışı seyrederdim
Şimdi karşımda ne gidebileceğim bir yol ne tutarsız bir gidiş nede arkamdaki çırpınışlar var kolumu kanadımı kırdın bağladın beni,sensiz olmuyor yapamıyorum.herşeyinle bu kadar asi mi olmak zorundasın hiç mi canın yanmaz hiç mi birinin sessizce öldüğünü görmek seni ürpertmez
Ben yokmuşum gibi davranman bazen de canının yanmasından ötürü kaçmalarının kimseye faydası olmadı olmuyor da bilmiyorum ne kadar farkındasın ama ben şekillendirmek istediğim seninle olan hayatımı sen bir türlü ne hazmettin nede aksini ispat edecek bir tek bir şey yaptın.
Bu durumu ne zaman değiştirecek nede senin bu şekilde hayatında ki beni reddetmene kolaylık sağlayacak,olmasın kimse üzülmesin diye ben ne zaman bir şeyler için uğraştıysam hep fiyasko oldu şimdi de aynı şeyi yaşıyorum kocaman zaman geçmiş ama ben ne geçebilmişim nede eksilmişim sadece üzerimden atlamış saniyeler onlarda büyümüş ama ben fark etmemişim.


SENİ ÇOK SEVİYORUM

BEN KİMİM ???

BİLMİYORUM HANGİ GÜN
03:32