HAYATIN GERÇEĞİ
Hiç düşünmeden karar veren insanlar vardır.Yürekleri incitip-kıran, yaşanması zor olan hayatı daha da zorlaştıran,sevginin yolunu kesen,engelleri ardına koyan insanlar...Sanki büyüdüklerini her şeyi bildiklerini sanırlar.Her şeyi öğrendiklerini düşünen insanlar yok mu?İşte onlar ki hayatı ezip geçenler, dünya hayatına kapılıp ahiret hayatını unutanlardır. Hep böyle yola çıkarlar; ama hep kendilerini karamsar bir dünyada bulurlar.Halbuki güzel düşünüp,güzel görenler, eninde sonunda mutlu olabiliyorlar.Ben hep şuna inandım...?İnanç kuşkucu aklın panzehiridir.
-Kalbinde Allah’a imanı eksilmeyen, gönlünde insan sevgisi,yaşama-yaşatma arzusu bitmeyen bir insan hem bu dünyada hem de Ahirette mutlaka mutlu olacaktır.Bu zor hayatı sevgimle kazandım ben… Çünkü biliyordum ki!...Kim yüreğinde sevgi taşırsa o sevgi Allah’tandır ve Allah o kişinin yüreğindedir.O yüzden hep sevdim.Güzel görmedim ama güzel düşündüm...İnancımın beni sürüklediği yöne doğru gittim.Yalanlarla dolu hayattan hep nefret ettim.Hayatı yaşarken öğrendiğim gibi, bir yandan yaşarken de ölüyordum sanki...Ama yinede yüreğimdeki sevgiyle kalkıp silkinmeyi bildim hayata… Kimse kırgınlıklarla dolu bir hayatı yaşamak ister mi?Düşünsenize o hayatın hiçbir tadı bile olmaz.Ama bizler kırgınlıklarla dolu hayatı maalesef yaşıyoruz.En önemli değerlerimizi günden güne kaybediyoruz.Karamsarlık içinde kalıyoruz.Ama her şeye rağmen sevgi bir ilaç gibi gönüllere yansıyor, kalpleri ısıtıyor.
“Hayat aslında bir peri masalıdır.
Sihirli değneği elimizde.
Ne yapıyorsak kendimiz yapıyoruz düş..”
Her insan kendi hayatının mimarıdır.Hayat uzun, ince bir yol gibi, yarınların ne getireceğini ne olacağını bilmeden yaşıyoruz..Kimi insanlar hayal aleminde, kimi insanlar düşleyerek kimileri ise hayal kurarak…Önemli olan hayatın farkına varmaktır.Bazen ümitsizlik bütün hayallerimizi kırar. Tam mutluyken karamsarlık köreltir kalbimizi. Ümid ederek yaşarız. Umut yoldaşımız olur. Ümidimiz tükendiğinde sevgimizle yarışırız. Sevgimizde bir yerde biter, tükenir. Böyle olunca da zamanla yarışırız. Zaman geçtikçe bizlerde ona ayak uydururuz. “Hayat su gibi akıp gidiyor işte...”Çünkü hayat hem mutlu hem de mutsuzdu bana. Aslında hayatın iki yönünü; yani hem mutluluğunu hem de mutsuzluğunu bir anda yaşarken ruh halim aniden değişiyordu. Ve ben iki arada kalıyordum duygularımla…
“...Bir yanda güzel düşünmek diğer yanda ise ümitsizlik...”

“Güzel gören güzel düşünür
Güzel düşünen, hayatından lezzet alır.”