sokaklarda kah karanlık,kah aydın,yürüyen...paçalarında biraz<; çamur...şarkı da söyler arada,küfür de...yalnız kalmaz genelde!hep meşguliyet içinde,ama yaramaz hiç işe!
böyle bir adam işte...
böyle bir günde,yürürken caddede sisler içinde,bir parıltılı ışık alır gözünü,kamaşır gözü.hiç tereddüd etmeden yürür ışığa.pırlanta mı?eline alır,evirir çevirir,her deyişinde parmakları bu bilinmeze biraz daha hızlı atar kalbi.bilemez bu nur neyin nesi.
alır avcuna ve yürümeye devam eder.gün gelir cebinde gün gelir cüzdanında taşır onu.yanında olduğunu bildikçe mutludur ve alışır varlığına.sever mi onu?sevmiş midir peki?onu biz de bilmiyoruz.
sözü uzatmamalı.
adam o ışığın kıymetini hiçbir zaman bilmeyecektir.kuyumcu da olsa bilemezdi!
mücevherin yeri neresi olmalı?diyeceğimiz o ki,bunu da size bırakıyoruz!