Çok dikkatimi çekmişti arkadaşımın namaza olan düşkünlüğü. Herhangi bir zor durumda
-’kaza yaparız’ dememe karşı çıkar, her nerde olursak olalım cami arardık hep. Her konu da ikna olan arkadaşımı bu konuda asla ikna edemezdim.
2004 yılının yaz tatilinde birlikte uzun yolculuğa çıktık. İzmir’ den Koyulhisar’a gideceğiz. Otobüsün her molasında abdest alıp mescit arıyoruz durmadan. Ne yeme, ne içme, ilk önce namaz. Yol boyunca da namazın güzelliklerinden bahsediyor. Bir ara sıkıldığımın farkına varmış olmalı ki, fıkra gibi bir anısını anlattı. 9-10 yaşlarındayken babasının ısrarıyla namaz kılarmış. Her namaz vakti babası hatırlatırmış. Bir gün gene hatırlatmış namaz için, arkadaşım o gün kılmak istememiş fakat babasınada saygısızlık etmek istemiyormuş. Abdestini alıp babasının yanına namaza durmuş ve yüksek sesle
-’Niyet ettim babamın rızasıyla namaz kılmaya’ diyerek başlamış namaza. Bu duruma çok üzülen babası almış kızını kucağına başlamış namazın yalnızca Allah rızası için kılınması gerektiğini anlatmaya. Öyle güzel anlatmış olmalı ki babası, arkadaşım o günden sonra namazını kendi isteği ile ve ALLAH RIZASI için kılmış.
nilkurt