Düşlerime zoraki gülüşlerini ekledim, bir umut ışığı sarıp sarmalısın, gökyüzünün özgürlük yollarını bize açsın diye.
Sen tılsımını kaybetmeyen , hayatımın yapboz kartları gibisin. Tek parça eksikliğinde yüzümü saran hüznüm gibisin.
Yalnızlığımla tütün kokusunu karıştırıp içime çekiyorum, genzimi seninle dolduruyorum. Umut arıyorum içimde bir yerlerde, kayıp düşler sokağında sana açılan yolları arıyorum, bir çukur ve ben düşüyorum. Yaşamayı unuttum oysa sensiz hayatı hiç düşünmemiştim, nedendir ki sevmeyene açılan kollar mubahtır insana.
Her nefes çekişimde içimi sensizlikle dolduruyorum, yağmur yağışında gülmeyi unuttum ben, içimi dolduran huzur havası yokluğunun kimliğine büründü. Derbeder oldum.
Oysa ne çok gülerdim, mutlu günlerim de vardı. Şimdi umuda seni bağladım, yokluğa seni sardım, sense kendini mutsuzluk kazanında kaynattın. Bana gel dedin, ellerimi tuttun ve ben geldim. Yanında olmak da saadet olsa gerek…