hep bir boşluk içimde...yerini doldurabilen tek şey,bu his...
çoksa sırra erdim,nicesini bildim,ama sana,aklım ermiyor...

ne zaman seni düşünmek hali çöreklense üstüme,başıma sorular tünüyor...
bir kere de suskunluğum olma,bir kere de girelim muhabbet bahçesine...lalelere güllere karışalım...
hatırladın mı bir sarı lale uzatmıştın bana,ömrümün en tatlı akşamını sarmıştın boynuma...onu da ekledim ’’iyi ki olmuşlar’’ tablosuna!

ama ’’ne yazık’’dediklerim de var,’’keşke’’edindiklerim...misalen,gidişine ses edemedim,göç kervanına ’’dur’’diyemedim...kısmetımmiş giden,bilemedim!

sen şimdi bu sayfalara esirsin,her kelime mühür oluyor yokluğuna!merak ediyorum,oturuyor musun koltuğuma?terliklerim duruyor mu kapıda?içmeyeceğin halde benim için o hazır çorbadan koyuyor musun dolaba?aynadaki ruj izimi sildin mi yoksa?yoksa...

’’yoksa’’dedim,içime yangın girdi,devam ederse cümlem,hangi mecraya akacak biliyorum,bildiğimden susacağım!korktuğumdan!bir de gururumdan...senden çok değildi,bizde çoktu,bize çoktu,yıkılası gurur!benden bekleme,kır sen o gururu,yoksa...
yoksa bu keşkeler bitirecek kemirecek umudumu...

ben olsam,giremezdim odalara,sığamazdım,nefes alamazdım...gölgen çöreklenirdi üzerime...ben olsam,sevdiğimiz filmi sen olmadan izleyemezdim...
dönmen için dualar ederdim,önce Tanrı’ya,sonra sana yalvarırdım...
ben ol da dön!dön artık yüzümün yarısı...
gözümün karası...haramlar karışmasın sevdamıza!