her sözünün benim olduğunu düşünüp,mağlup oldum hayata. sen sandım her mutluluğu benimseyip "benim" yaptım. hiç düşünmedim ya gidersen bir gün diye. benim sandığım her şeyi uğruna yakılan kağıtları mendil yapıp gözyaşlarımı sildim. Şimdi, peki yaa şimdi umutlarımı bağladığım beyazlara mı bağlanayım ya da ömür boyu benimle kalacağını sandığım vaatleri mi hesaplayayım!
bir hüzünlü gözyaşı aktı...
yıllar yılı biriktirdiğim gözkapaklarıma sığamadı çıktı gitti...
elmacık kemiklerimde sendeledi,sendeledi sonra ben yuvaladım onları. akması gerekti.çıkması gerekti hayatımdan.çıkardım. onu başardım. çok karalandım,çok paralandım,çok dövündüm.faydası mı, hayatımdan hayat bıraktım, yaşanmayacak yaşanması felç getirecek çizili aşık kareleri misali.
yakamoz sevdam...
hep derdim yaa aşk, iki kelime sevsen de sevmesen de.sevmesen de aşk yok dünyada ve her şey hak edene...
şimdi sen gibi...
tarihin kıvrak satırlarına sakladım seni
imanı saçarak savurarak dökerek incilerimi
martıların yemini bulduğu anlardaki çırpınması gibi
yüreğime mıh misali saplandı sen gibi

Seni şiir gibi yazdı bu yürek
Ruhunu tek tek satırlara dökerek…