Altı ya da yedi yaşlarında bir erkek çocuğu uzun uzun odanın duvarlarındaki asılı olan kitaba bakıyor merakla.
Sonra merakını yenemeyip karar veriyor acaba bu duvardaki,
Asılı olan kitap nasıl bir kitap ufaklık, kimsenin olmadığı bu odada
Bir sandalye bulup işe koyuluyor. Büyük uğraşlar vererek nihayet
Amacına ulaşıp kitabı duvardan asılı olan yerden alıyor.
Kendi kendine söyleniyor, baya ağırmış diye çocuk kitabı askılı nakış işlemeli bezden çıkarmış incelemeye başlıyor ki tam o sırada annesi kapıdan beliriyor.
Ve olan oluyor kitabı oğlunun elinde gören anne büyük bir telaşla kitabı oğlunun elinden kaparcasına alıp oğluna sert bir üslupla sen ne yapıyorsun çarpılacaksın bu Kuranı Kerim deyip kitabı tekrar duvardaki yerine asıyor. Olan bitenlerden bir anlam veremeyen çocuk şaşkın merakla soruyor neden çarpılacam anne çocuğun annesi sen anlamazsın oğlum büyüğünce anlarsın deyip konuyu kapatıyor. Aradan yıllar geçiyor çocuk büyüyüp bir delikanlı oluyor. Bir gün oğluna içerleyen babası oğluna soruyor oğlum neden sen Cuma namazlarına gitmiyorsun? Babasının bu sorusu karşısında delikanlı şaşkın şaşkın babasına bakıyor ve babasına diyor ki baba namazda ne söylenir bilmiyorum. Değerli okurlarımız maalesef şuan ki durumumuz bundan ibaret çocuklarımız için çırpınıp duran bizler acaba çocuklarımıza eğitimi tam olarak vere biliyor muyuz bilindiği üzere yüce yaratıcımız bizleri çocukların dini eğitiminden sorumlu tutuyor hesap günü acaba bu ifadeyi alnımızın akıyla verebilecek miyiz? Saygılarımla...