Her insan keşfe değer ayrı bir evrendir. Başka bir deyişle, her insanda bir evren gizlidir, demiştim hatırlarsanız. Böylesine "kendine özgü" derinliği olan bir varlığı sınırlandırmak, kafese koymak, kanatlarını tutarak uçmasına izin vermemek, köreltmek, köreltmeye çalışmak niye?


Başkalarının doğrularını yaşamak yerine kendi doğrularını, inançlarını yaşayan insan kendisiyle barışıktır, huzurludur, mutludur. Bu huzur ve mutluluk, iç dünyasıyla dış çevre arasında kurduğu dengeden kaynaklanır. Yaptıkları, yaşadıkları, hatta yaşattıkları rol değil, kendidir. Mevlana’nın güzel sözlerinden biri:"Ya olduğun gibi görün, ya göründüğün gibi ol."


Ben de bu satırları yazmakta olduğum tam şu anda tıpkı sizler gibi "kendimi yaşama" çabası içindeyim. Biliyorum, kolay değil, hem de hiç kolay değil... Belki içinizde bunu çoktaaan başarmış olanlarınız vardır. Hepinizin huzurunda tek tek kutluyorum onları. Ne mutlu kendi doğrularını bulmuş, hayatlarını kendi inandıkları şekilde yaşayan bu cesur yüreklere... Peki ya, bunu başaramayanlar ve hiçbir zamanda başaramayacak olanlar...