Oturmuş sabah sabah neler düşünüyorum?...KORKU ;soruyorum size en çok neden korkarsınız? Kimimiz derki ben hiç birşeyden korkmam . Kimimizde hangi birini söyleyeyim der.Bence korkan insan düşünendir. Onu korkutan şeylerden uzak durandır . Yada benim gibi kaçandır. Bazı korkularımızdan arkamıza bakmadan kaçarız ama siz kaçtıkça o daha hızlı takip eder . Ne yapmak lazım ? Üstüne mi gitmek lazım? Kısaca yazımın girişini yaptım. Şimdi gelelim ikinci paragrafa...
Korkuyu düşünmekten , üstüne gitmekten , kaçmaktan ,kovalamaktan bahsettim. Bakalım korkuyu yazmak nasıl oluyormuş? Mesela bazı insanlar resimlerin arkasına tarih atarlar. Şimdi içinizden evet demeyin mutlaka sizde atıyorsunuzdur. Doğru olanda bu. Belkide!... Baktıkça kolay anımsamak veya bakıldıkça kolay anlatabilmek için bu gereklidir. Ben asla resimlerin arkasına tarih atmam. Hatta birisi atmışsa silerim karalarım! Bu paragrafta biraz olsun korkumu dile getirdim. Üçüncü paragrafta sebebini yazacağım. Hadi bir aşağı satıra geçelim.
Düşünün ki albümlerinize bakıyorsunuz . Resimlerin arkasında tarihler var. İçinizden ah ben on sene önce neymişim ?Beş sene önce neymişim diye geçmez mi? Yada unutmak istediğiniz zamanları hatırlatmaz mı?Unutmak istemediklerimiz zaten anbe an hafızamızda değilmi?İşte sırf bu sözü içimde hissetmemek için tarih yazmam. Geçen gün kızımla resimlere bakıyorduk . Tarih yazmadığıma çok sevindim .Kaç sene önce ben böyleymişim diye düşünmedim .Kızım sıkça hatırlatsa da ben tarihleri bilmiyorum ki ,ona ne zaman olduğunu söyleyeyim. Belki ben geçen sene öğleydim , belki altı ay önce öğleydim .İşte buna düpe düz kaçmak denir. Kaçabildim mi peki? KAÇAR GİBİ YAPTIM. KAÇAMADIM.Zaman hızlı geçiyor.Ama unutulması gerekenlerden KAÇTIM...
Yaşamayı seven bir insanım. Hayatı kaçırmaktan hep endişe duyarım ellerimden uçup giderken. Yaşarken doymak , yorulmak isterdim. Bense nelere doydum ,nelerden yoruldum ! Düşünüyorum da şunun şurasında bugün sahip olduğum enerjiye sekiz on sene daha içimde hissedebilirim . Her geçen sene bu enerji , bu ben bana ihanet edecek. Nasıl korkmam daha yaşanacak ,yaşamak istenecek ,doyulacak, yorulacak bunca şey varken. Bu paragraf yazımın sonuna yaklaştığımın belirtisi.
Sorarım size şimdi bu korkumun üstüne mi gideyim ? yoksa arkama bakmadan , hayatın güzelliklerini görmeden , tatmadan kaçayım mı ? Hedeflerim var her insan gibi. Ama bakıyorum da kendim için değil? Ben ancak o hedeflere ulaşınca gurur duyacağım , gözüm arkada kalmayacak. Kalanlardan ilk kuşak beni hatırlayacak . Peki ama ya ben!!!!!

NOT:Bu yazımı 7 belki 8 yıl önce yazmıştım.Ben telaşımın olduğu zamanlardı.Hedeflerime ulaşmak üzereyim ve ileriye umutla bakıyorum.Korkular git gide azalıyor.