1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
968
Okunma
bedenimi değilse de ruhumu atacak bir deniz bulamadığım,sen kokan caddelerinde dolaşıyorum her gece şehrin.
gülüşünü koydum aklıma,yokluğundan bir yaşamak çıkarmaya çalışıyorum.
tam "bu kez olacak galiba" diyebiliyorken,yeniliyorum her seferinde sevdanı kazıdığım yüreğime.
parça parça olmuş,belkide anlamını yitirmeye yüz tutmuş bir yaşamak benimkisi.
içinde senin olmadığın düşler de kurduran acımasız bir hayatta var olabilme çırpınışları.
aslında her gün yaptığım "sana koşup varamamak ve belkide hiçbir zaman varamayacak olmak".
sana varamayacak olma ihtimaline alıştırmaya çalışsam da kendimi,becerebildiğim yalnızca sensizliğin acısını çekmek.
sensizlik:her günü yaşayamadan bitirmek demek.
her günü yaşayamadan bitirmenin ağırlığını daha ne kadar taşır bu beden???
Cevap Yaz