Hani demiştim ya daha önceki mektuplarımdan birinde, ADINI SEN KOY diye, ADINI SEN KOY, HER NE OLURSUN diye. Güzel adlar koyacaksın sanıyordum, bin bir renge katık. Sana yakışır, bana, bize yakışır, sevdama yakışır velhasıl. Bu adı, ben bunu, böylesini hiç, hiç ama hiç düşünmemiştim. O ada yakışır değildim, sevdam gibi. Sen; bir zamanlar yakıştıramadığım sen, nasılda yakıştırabildin kendine ?!

Hayretler içerisindeyim!!!

Sen yağıyorsun yağmur değil, senden sırılsıklamım, senden ıslanıyorum inadına yine de.

Kaç aşk çıkardı bu aşktan bilemezsin, tüm aşklara bedel...

Keşkelerin kekremsi tadı yüreğimde sızım sızım şimdi. Oysa keşkelerimi, iyikilere döndürmüştü gelişin. Deli taylarla yarışıyordu yüreğim. Alı al, moru mor koşmada bir bilinmeze. Hiç gelmeseydin mi demeliydim, iyi ki geldin mi bilemedim bir müddet git-gellerinde.

Benim sevdiğim, benim özlediğim, unutamadığım bu sen değildin!

Şimdi biliyorum.

Fazlaymışım bu aşka...

Ben gidiyorum...