Ve aşk…hayatımın çıkmaz sokağı…anahtarları ile kaybolan bir kalp ve geride kalan gözü yaşlı bir insan mı demeliyim kendim için…hafif bir gülümseme yaratacak kadar saçma geldi bu cümle bana ama bir o kadar da gerçek.hayatımın çıkmaz sokağı diyorum çünkü gerçekten öyle…sorgusuz,sualsiz girilmiş bir sokak bu…ne geri dönebiliyorum ne de devam edebiliyorum..ne yardan geçebiliyorum ne de bu deveyi güdebiliyorum…yalnızlığımın çaresizliği ile çıldırma aşamasında kalakalıyorum…bir bakıyorum hiç bir şey olmamış gibi devam ediyor hayat bir de bakıyorum …
Aşk,tarifi olmayan yada gerçekten varlığı olmayan bir duygu…ya gerçekten bazen her şey yada hiç birşey…anlamsız sorular bütünü…gözlerin kör olduğu acı ile bütünleşen ve hatta acıdan ayrıldığında bir anlamı olmayan saçmalama durumu…her insan da aynı belirtiler mi meydana gelir bilinmez ama şu bir gerçek ki AŞK=ACI…ya acıyı acı yapan aşk,yada aşkı aşk yapan acı…sonuç ayrılmaz bir bütün,hüsrana uğramış,yıkılmış,ümitsizliğe düşmüş,insanlara ve hayata güveni kalmamış,ne olduğunun farkında olmayan,bir deli misali aynı şeyleri tekrar eden bir insan…ne bileyim işte yada ben…
Aşk…nasıl bir duygudur bu ki bir tek kişiye odaklı yaşatır insanı…nasıl bir şeydir ki dünyadan O’ndan başka kimse yokmuş izlenimi bırakır insan da…aslında varlığı bile tartışma konusu iken NEDEN bu denli yaşamımızdadır hep?sorular sorular sorular…cevabı olmayan bir yığın soru…sanırım aşk sorudan ibaret…o zaman bir daha bulma beni aşk…cevaplamaya tahammülüm kalmadı benim…hayatı yalanlarla yaşamaya,yalancılara adanmaya tahammülüm kalmadı benim…işte kafam da bir soru daha;
Aşk yalan mı gerçek mi?