"Senin ne istediğini anladım" demiştin.Ellerim ellerinde.Gözlerim her zamankinden fazla sende."Neymiş" dedim, saf saf.
"Sevilmek istiyorsun" dedin.Evet doğruydu.Sadece senin tarafından sevilmek istiyordum.Güldüm gerçekten anladığını zannederek.
Kalbimi ellerine koydum sev diye.
Gözlerim senden başkasına yasaktı.
O günden sonra öyle davranışlar gördüm ki senden, hiç anlayamamıştın beni ya da inanmamıştın samimiyetime.O samimiyete inanmadıysan Sen bu dünyada bir daha neye inanabilirsin ki?
Merak ediyorum inandın mı benden sonra hiç kimseye?
Merak ediyorum benden başkası benim baktığım gibi bakabildi mi gözlerinin içine?
Gözlerim sana mıhlanmıştı.Dünya sendin, sevgi sendin.Sana inandırıcı gelmemişti anlaşılan ya da senin suni dünyanda yerim yoktu benim.Şimdi sadece bir özrünü bekliyorum inanmadığın için sevdama, yıllar geçse de...
Çok kırdığın kalbimi şimdi hiç bir şey tamir etmiyor ve ben de kimseye inanamıyorum. Güvenemiyorum kimselere.Sevdiklerim her an uçacak bir kuş gibi duruyor karşımda.
Kalbim kararsızlıktan kurtulamıyor gittiğinden beri...
Boşluktayım...
Asılı kaldım!