2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
703
Okunma

sonbaharın gelişiyle dökülen yapraklar gibi dökülüyor yaşlar gözlerimden...
acıyor kalbim...
bağıramıyorum avazım çıktığı kadar...
alamıyorum hırsımı hiçbir şeyden...
yırtınıyorum...
aynaya bakamıyorum artık
eskisi gibi...
yıkılmış,ümitleri sönmüş birini görmekten sıkıldım...
evet belki bir hayalimi gerçekleştirdim...
ama ya onun üzerine bina ettiğim hayallerim...
onlar ne olacak peki...
ben bunun cevabını arıyorum...
kendi içimde cevap bulmaya çalışıyorum
ancak sanki daha da boğuluyorum...
bir el bekliyorum bana düştüğüm yerde ’’hadi kalk!ben seninleyim!yanındayım!
ümitlerinin,hayallerinin gerçekleşmesi için hep seninleyim’’diyip uzanacak...
bekliyorum o eli; birgün mutlaka gelecek bunda ümitliyim!bakın bu kadarcık ümidim kalmış!
bakın bu kadarcık ümidim kalmış!bakın!bakın!!!.........
25,02,2009/çarşamba/00:03[acizâne...]