Ben çocuktum daha, yüksek rakımlı dağların dibinde kardelen arayan gözlerim vardı, yanımda kardaki siyah gölgem ve çocukluk arkadaşım hiç olmayan hayallerim vardı.

Ağrı dağı’na bakmayı seviyordum, önünde saygıyla eğiliyordum. komşumuzun dediğine göre Nuh’un gemisi ordaymış, her sabah selamlaşırdık, ama o hiç duruşunu bozmazdı hep aynıydı. biliyorum bir tek baharları ağlıyordu... Çünkü gelinliğini üstünden çıkarıyorlardı ve diz üstü çırılçıplaktı Ağrı dağı!


Kayısı ağaçlarının üstünde buzlu lolipoplarımız vardı, ama şekeri hiç olmadı, biz dudaklarımızı kan kırmızısına o zaman boyatırdık. Kız arkadaşlarımızın da dudaklara sürecek ruju yoktu hiç, buzlu dudakları kıpkırmızı yapan ağaç dalları vardı.Bu yüzden kız arkadaşlarımız kışın bitmesini hiç istemiyordu.

Duvardan duvara atlar, komşu çocuklarına küfür eder, misket çalardım.Bir hedef tahtasıydım mahallede ya yedi belaydım ya da o hep dışlanan tarafım mızıkçılık yapmamdı son anda.

Yorgundum, hüzünlüydüm annemin gözlerine bakarken. Annem yine hastaydı, biliyorum ya tavuğunu çalmışlardı ya da tavuk ölmüştü. Babam hiç cigara çekmedi, ama dertlerin en büyüğünü çekti... Çayı hep yanındaydı, uykulu gözler ve başına geçirdiği şapka, beyaz şakaklarını kapatmıyordu.
Hiç konuşmuyordu ve hiç gülmüyordu, ta ki bir misafir eve gelene kadar.o da ayıp olmasın diye...
Abim şeker çalardı, ispiyonlamam için yarısını verirdi ama ben yine de ispiyonlardım. Çünkü bu oynumun en zevkli tarafıydı. Süpürgeyi her kafaya yiyişinde inatlaşıyordu daha çok şeker çalıyordu.

Benim düşlerim hiç olmadı okula başlarken, annemin taktığı nazar boncuğu gülüşmelere yol açınca, başladı ilk kavgam ve korkularım o zaman büyüdü. Yasak kelimeler çoktu, ağzımıza emzik kakalayan öğretmenlerimizde çoktu, onlar öcüydü Roma dan kalmaydı sanırsam. Arka sıralarda suskun, patlamaya hazır bekleyen bir bombaydım. Kalemlerim kırıktı hep, silgilerim olmadı o güzel kokan silgiler. Mavi önlüğümün cebinde kirli bir mendil, resim defterimde çizdiğim “daltonlar” vardı.

Ben çocuktum hep yaprak döken bir çocuk, ben mevsimsizdim, ben ümitsizdim.
Ben hep saklıydım kendi içimde ve acıydım,yüreğe damıtırken kanatan bir acı……………
Ben çocuktum sonradan öğrendim, çocukluğumu tam yaşamamışım……………..