Tarih 9 Eylül 2005 cuma.
Sıcak bir gündü. Otobüsten indim, acı bir anıyı hatırlattı bu şehrin ciğelerime dolan havası. Hiç yabancı değildi bana bu şehir, ama herkes yabancıydı ondan başka. Onu ilk kez görecektim canlı canlı. İlk defa yanımda nefes alacaktı. Kokusunu çekecektim içime, doya doya... Çok heyecanlanmıştım. Güzel bir parkta bekledim onu. Üzerimde mavi çizgili ince bir kazak vardı, her ihtimale karşı giyeyim dedim. Ben ağaçların arkasında bir bankta otururken sürekli gelebileceğini tahmin ettiğim yöne doğru bakıyordum. Birden belirdi 300 metre ilerden tanıdım onu resimlerinden gördüğüm kadarıyla. Beyaz bir etek giymiş, üzerinde de bir bluz, kolunda da kocaman bir çanta. O beni göremiyordu. Telefondaydı kulağımız, nerdesin diye soruyordu. Ben O yaklaştıkça daha da heyecanlanıyordum, kalbim çırpınıyordu. Sanki o an dünyada sadece O vardı, başka hiç bir şey görmüyordum. O da beni gördü, yaklaştı, yaklaştı, yaklaştı. Her adımını sayıyordum. Tam önümde durdu. Telefonlar hala kulağımızdaydı. Unutmuşuz hala ordan konuşuyoruz. Ben öylece kalakaldım, hiçbir şey düşünemiyordum. Sarıldık birbirimize, Ondan başka bir şey hissetmiyordum. Koluma girdi sürüklemeye başladı. Elimi tuttuğunda tüylerim diken diken oldu bir an, birden çarpıldım sandım. Yürürken elini öptüm, avuçlarını kokladım. Böyle bir duygu olamaz dedim kendi kendime. Artık yürümüyor uçuyordum. Hani "ayakalarım yerden kesildi" derler ya? İşte tam onu yaşıyordum. O gün çok yürüttü beni. Oturduk deniz kenarına onu seyrediyordum yakınlaşmak istedim. 4 aydır bugünü bekledim her dakika. Titriyorum deli gibi, kalbim sökülecek sandım yerinden, eli elime değdiğinde beynimde fırtınalar kopuyordu sanki. Konuşamıyordum, tek kelime çıkmıyordu ağzımdan. Sonra dilim çözülüverdi: "Seni Seviyorum" dedim, "Sana Aşığım" dedim, "Seni Çok Özledim" dedim. O’na aşkımı herşeyim anlatmaya başladı; dilim, gözlerim, kalbim... Bulutların üstündeydim sanki, tüm evrende sadece ben ve O vardı. Sahilin ince ince esen rüzgarı saçlarını alıp yüzüne vuruyordu. Her geçen dakika daha da bir güzelleşiyordu. Aşkı bir sarmaşık misali dolanıyordu kalbime. O masum yüzü, ışıltılı gözleri acemice fethediyordu beni. Sonunu düşünmedim o an hiç bir şeyin, bıraktım kendimi aşkın deli rüzgarına. Herşeye razıydım, O’nunla bir dakika için dünyaları verirdim. Çünkü çok seviyordum ve çok seviliyordum. Güneş yüzümüze çarptığında ayrılma vaktinin geldiğini anlayabildik anca. O güzel an hiç bitmesin istedim, kal dedim, kalamazdı. Hayatımda ilk kez yaşıyordum böyle harika duyguları, ilk defa dokunuyordum O’na, kalbim sadece O’nun için atıyordu, nefesim O’nun içindi, O’nun için yaşıyordum.
O gün titremem hiç geçmedi...