Şimdi gözlerinizi kapatmanızı istiyorum. Her şeyi unutup, bulunduğunuz ortamı düşünmenizi.

Nerede yaşıyorsunuz? Bir deniz kıyısında mı? Güneşin ilk ışıkları vurmuş kıyıya. İnsanı alıp götüren o koku içinize sinmiş. Yunusların şarkısını dinliyorsunuz geceleri. Deniz tüm büyüsünü göstermiş yıldızlara. Yerlerde, denizde... Hayır! Bu ortamı bozan hiçbir çirkinlik yok öyle değil mi?

Yoksa ormanda, küçük bir kulübede mi geçiyor hayatınız? Yalnızca dinleyin. Duyabiliyorsunuz değil mi, hissedebiliyorsunuz? Gizli ne hayatlar vardır ormanda. Bilemezsiniz belki ama duyumsayabilirsiniz tüm ruhunuzla. Yeşilin kokusunu alıyor musunuz? Kekiğin, zencefilin. Hiçbir kuru dal yok, yanmamış ağaçlar. Kuşlar cıvıldıyor sizlere. Yeşilin zaferini işitiyor musunuz?

Küçücük bir tepe mi sizi taşıyor göklere? Şehri tüm gönlünüzle mi seyrediyorsunuz? Hiçbir karaltı yok şehrin üstünde. Gökyüzü kucaklamış ışıltılarıyla bu kenti.

Şehrin apartmanlarından birinde mi yaşıyorsunuz? Binlercesinden... Büyük binaların koyu uğultusu yok. Çevrenizi insanlar almış. Ellerinde küçücük tohumlar. Toprağın şefkatli kucağına bırakıyorlar. Gülümsüyorlar öyle değil mi?

Kentin üstünde ne bir duman ne bir sis. Fabrikalar yarınlara güvence veriyor. İnsanlar dışarıda dolaşıyor rahatça. Hiçbir kaygıları, hiçbir sıkıntıları yok. Korkmuyorlar gelecek için.

Şimdi gözlerinizi açın, çünkü sihirli tohumlar gönderiyorum göklerden. Dokunduğu yerleri renklendirecek; gökkuşağını, güneşi, her şeyi parlatacak. Her gün günlerce, gecelerce çalışıyorum. Görüyor musunuz? Melekler de benimle sevgi tohumları dağıtıyor sizlere. Yakalamanızı istiyorum yağmurlarla birlikte. Güneş olduğumu unutun. Açın gönlünüzü göklere, siz de dağıtın sevgi tohumlarını bu kente...