Aklımdan çıkarmam gerektiğini anlamıştım ilk gördüğümde seni, ürktüm kendimden, biran olsun korktum, sirkildim, kendime gelmeliydim. Duymuştum bir sevdiğin varmış, olmasa ne olacaktı sanki? Hiç! bu sadece kendimi rahatlatmak olsa gerek.
Uzaktan bakardım sana, içimde ki fırtınadan hebersizdin. Sonra üzülürdüm. Ağlardım sessiz.
Unutmam gerekliydi uzun bir yolda karşıma çıkmışta görüp durmuşum. Durmamalıydım bakmamalıydım daha yolum uzundu görmemezlikten gelmeliydim. Bir maske gibi şimdiki halim ya maskenin altı, ya yanan yüreğim, feryatlarım çıkar arşa.
Sonsuzluk girdabı gibi tutulmuşum bu aşka, çırpındıkca batar bedenim boklu çukura, sevdan yakar içimi nasıl kurtulmalıyım.
Dayanmasa da dizlerim bu uzun yola, yanımda gibi hissedip yanımda olamaman, dağlar içimi eritir yüreğimi sesin kalır uzaklarda bense uçurum kenarlarında.
Bir ömür baksam sana hiç ayrılmasan yanımdan, her sabah duysam sesini, bir evimiz olsa, bir ömür boyu yanımda kalsan. Ya da üzmese o deli oğlan seni olsa mutluluğun mutluluğum. Ya içimdeki ateş sönermi dersin, bitermi bu acı, gecermi dersin.
Maskeleremi bürünmeli bir başkasınamı versem içimdeki bu koca sevgiyi bitermi geçermi bu acı.
Artık korkuyorum, işe yaramaz bir metod benimkisi sonsuza dekmi sürecek bu sessiz feryadım.
Tanrıdan bir fırsat istemek bir mucize bir sihirli değnek yalvarsam gitsem mevlanaya açsam ellerimi benim adıma seni istese bana…
Mevsimler geçti yine aynı ben maskeli ah şu yüreğimi bir görsen bir bilsen sana olan sevğimi dağlar taşlar ağlar sen bilmezsin.
sen giderdin içimden ben kalırdım, ağlardım geceleri sen bilmezdin, ağaçlar kaç kere döktü dersin yapraklarını kalbim kaçkere kabuğunu yeniledi.
Ne suçun var ki senin? Ya benim? Biliyorum çok zor beni sevmen çok zor….
Üzgünüm bütün bu olanlar için ama dayanacak gücüm kalmadı kendimi kandırmaktan midem bulanıyor. Son vermeliyim. Nasıl ?
Tek dileğimdin,
Artık başka bir insana vermeye çalışmalı sevgimi içimde durduğu sürece sana beslediğim bu sevgi her gece karabasan gibi boğazlıyor beni.
Bir dilencinin avucundaki umut gibi.
Ümidimi kesmeliyim farkındayım ipimi kendi ellerimle çekmek benimkisi.
Artık yürür cenaze gibiyim mutsuzum ve mutsuz ediyorum.
Canım yanarken sen can gibiydin. Vücudumdaki her hücre aşkını haykırır. Seni sevmek senin hiçbirşeyi bilmemen beni kibrit kutusuna koyar, hayat sallar, başım döner zaman ve mekan karmaşıklaşır aklım başımdan gider ben her zamanki gibi mutsuz olurum.
Geceleri Allah’a yalvarırım seni elimdeki kader çizgisine yazsın alnımın yazısı ol diye..
Senden bir şans için el açıyorum her ezan sesinde…..
Son söz ,bir çığlık bir felaket gibi..
Seni seviyorum…..



Ümit
28-03-2007