Kara gecenin karanlığında umutsuz yüreği ağlıyordu,herşey anlam ve önemini kaybetmişti yüreği titriyordu onun için hayat tüm anlam ve önemini yitirmişti salondaki loş ışıkta bu düşünceler içinde koltuğa yığıldı iri siyah gözlerini bir noktaya dikmiş ne yapmasını gerektiğini düşünüyordu aklı ve yüreği büyük bir savaşa girmişti .Artık bedeni bu yorgunluğa direnemiyordu göz kapakları kapanmamak için dirensede sonunda yenik düştü.

En çok sevdiği yanına geldi elini ,elinin içine aldı saçlarını okşadı öylesine sevgiyle okşadıki yüreğindeki ızdırap hafiflemişti onun kokusu,sevgisi tarifsiz bir huzur kaplamıştı yüreğini , ağlıyordu zeytin karası gözlerinden tüm karanlıklar akıyordu sanki göz yaşlarıyla herşeyi yıkıyordu...

Ağlama dedi sana mutluluk reçetsi vereceğim
.......

mutluluk reçetesi

Umuda pencerelerini aç,korkma al içeriye yüreğine koy,hoşgörü,sevgi ve saygıyla yoğur içinden tüm kötü hasletleri çıkart göz yaşıyla yıka,sevgiyle kurula,sabırla uğurla ,sahip olduğun güç yüreğinde senin,sen ona sahip çıkarsan o sana çıkar ,bırak geçmişi artık dönemezsin geriye ,yarını düşünme bilemezsin sonun ne,içindeki anı yaşa zehir etme kendine...Unutma iyilik kötülğü ,sabır sabırsızlığı,sevgi nefreti,aşk yalnızlığı alt eder,umutlar olmassa insanlar yok olup gider başına gelen musibetler kırmasın umudunu seni bir yaradan var o unutmaz kulunu...

Bir anda irkilerek uyandı gördüğü bir rüyaydı hem hasret gidermiş hemde yol göstrmişti acılı yüreğine yine merhem olmuştu...