KURT VE KUZU

Hani hepimizin bildiği bir masal vardır.KURT VE KUZU.....Ne güzel masaldır o...

Hemen hemen hepimizin annesi anlatmıştır.Kimi korkutma maksatlı,kimi ninni niyetine...

Masal kısaca şöyledir:Anne kuzu evden giderken çocuklarına tembih eder,"sakın kapıyı açmayın.Yoksa kurt gelir hepinizi yer."Kuzular"peki anne"derler,oyuna dalarlar.Kurt kendini önce una bular,rengini değiştirir.Sesini inceltir:"Açın kapıyı yavrularım,ben geldim"der.Yavru kuzular anneleri geldi sanıp kapıyı açarlar ve kurt bir lokmada hepsini yer.Sadece biri yatağın altına saklanır.Kurt onu göremez o da kurdun midesine inmekten son anda kurtulur.

İşte kadınlarla erkekler...Erkeklerin çoğu kuzu kılığına girmiş kurt...Ne yapsam da indirsem mideye şu güzel kuzucuğu"der,düşünür.Aslında güzel çirkin onun için farketmez,kuzu olsun da.....Kurt ,kendini çok güzel kamufle eder,kapıyı çalar.Kuzu kapı deliğinden bakar.Hayır kurda benzemiyor.Bir daha bakar"Acaba kurt olabilir mi?"Acabaları vardır ama kapıdaki kurt öyle tatlı ve şirin gözüküyordur ki ona konduramaz,alır içeriye.Bütün gönül kapılarını açar.Çok iyi anlaşırlar,gülüşürler,konuşurlar.Mükemmel uyum....Kurt ona şarkılar söyler ,şiirler okur.Zamanın nasıl geçtiğini bile anlamazlar.

Bazen acabalar olsa da "iyi gidiyor işte ...fazla kurcalamaya gerek yok.SEVİYORUMMMM.....der,kuzu.Kurdun da onu sevdiğini zannederek.Birgün .....Birgün kurdun maskesi düşer.kuzu bakar ki karşısındaki kurt. Ne yapacağını şaşırır.Geceler boyu ağlar ,üzülür."Nasıl yanıldım,olamaz" ,der.Kahrolur,ağlamaktan gözyaşları sel olur.

Artık kuzunun yapacağı tek şey vardır.Kurt gidene kadar yatağın altında sessizce beklemek........