Bir çocuk seyrettim ekranlardan bu gün,pırıl pırıl minicik bir ilk okul talebesi,uzatılan mikrofona şöyle diyordu,"Benim babam kalemini satmadı "Ergenekon denen soruşturmada tutuklanan Gazeteci Mustafa balbayın kızıydı.

İçim sızladı dinleyince,Hasan tahsin geldi aklıma,ilk kurşun geldi,düşündüm geçmişi ne zorlu mücadeleler verilmişti inanılan Cumhuriyet deyerleri üzerine,baş koyduğu bu yolda başını almıştı yobazlar.

Benim babam kalemini satmadı demek ne büyük bir onurdu onun için,minicik yüreği gururla söyletiyordu bu deyeri ölçülemiyecek cümleleri.

Ya satılmışlar,bu çocuğu izledikten sonra, akşam evlerine varınca kendi çocuklarının yüzüne hangi ifade ile bakacaklardı,yedirdikleri her lokmanın kalemlerinden damlayan ihanetin nimetleri olduğunu nasıl söyleyeceklerdi.

Ya bir gün çocukları, baba kalemini satmak ne demek derlerse verebilecekleri bir cevapları varmıydı acaba çok merak ediyorum.

Bu çocuk sizin kabusunuz artık damarı boş kalemler,uykularınız kaçacak,kendi çocuklarınızın balkışları altında ezileceksiniz,kendiniz bu şerefsizliği benimsemiş olabilirsiniz ama, ya çocuklarınız?
Onların ne suçu var’ki, bu onursuz mirası onlara layık görüyorsunuz.