Dün bir kanalda haber programını dinliyordum ve Sezen Aksu’nun konseriyle ilgili haber dikkatimi çekti.
"SEZEN AKSU TUNCELİ’DE" başlıklı haber...

Sezen Aksu Tunceli’de konser verirken Tunceli’nin yerel sanatçılarından biriyle sahnede şarkı söylüyordu. O sırada sahneye atlayıp kavga edenler ve onları durdurmaya çalışan görevliler vardı. (Gerçi bir çok konserde benzer olaylar olur ama...)
O hengamenin içinde Sezen Aksu’nun duruşuna hayran kaldım. Neden mi? Çünkü pes dedirtecek türdendi.

Bir çok eski yazıtlar ya da kitaplarda " kavga, gürültünün içinde bile olsan sukunetini koru, " cümlesi geçer ve biz insanlar için bunu uygulamak hayli zordur. Ama o güzelim Sezen, hayran olduğum kadın beni bir kez daha kendine hayran bıraktı. Tıpkı bu cümle gibi...

O etrafındakilere hiç aldırmadı, gözünün ucuyla bile bakmadı. Her hangi bir müdahalede hatta bir yorumda bile bulunmadı. Ne mi yaptı?

Sadece kendine düşeni, görevini!...

Yanındaki sanatçı arkadaşıyla şarkısını söylemeye devam etti. Ve bunu hiç kimsenin bozmasına izin vermedi.

İşine, kendine ve oradaki topluluğa olan saygısını korudu. Yanıbaşında cerayan eden bir anlık öfke selinde, o bağırış çağırışlarda, koşuşturanların arasında, o yumruklarda tekmelerde oraya ne için gittiğini ve çıktığını unutmadı .
HELAL SANA SEZEN HELAL...

KAVGA GÜRÜLTÜNÜN İÇİNDE BİLE SUKUNETİNİ KORUYAN GÜÇLÜ VE ENDER SANATÇILARDANSIN...