TAKUNYALI İLE ÖĞRETMEN

Sevgi vurmuştu duvarların soğuk yüzüne …

O soğukta bile okulun duvarları gülümsüyordu , insanın yüzüne.

Kasım ayının yirmi dördüncü günüydü bugün.okula derse giriyordu.bıdık bıdık öğrenciler oturmuş sıralarına ,kiminin saçları keçe gibi açık kiminin örgülü,kiminin….

Kiminin burnu, kiminin kulağı , kiminin yanağı kırmızıydı soğuktan.kimi sessiz sessiz oturuyor.kimi kızarık kulaklı çocukların kulaklarına bir şeyler fısıldıyordu.bir tanesi sırasını doğrultarak yerinden kalktı .bu oğlanın elinde kocaman bir kutu vardı.bu kutuyu eski bir gazete kağıdıyla kaplamış ,kurdele yerinede inşaatlarda kullanılan kalın ipleri bağlamıştı.ayakkabı yerine o soğuk kış gününde takunyaları vardı.kim bilir bu küçük yürek, ayağına giyecek ayakkabısı yokken öğretmenini düşünüp ona ne almıştı?

Öğretmenine yaklaştı ve ’öğretmenim , bugün öğretmenler günü şu küçük köyümüzün bir tanecik öğretmenine ,bir hediye hazırladım.bilmem beğenir mi bu hediyeyi.babam bu ay şehre inemedi öğretmenler gününüzü bu küçük hediyeyle kutlarım’ dedi. Öğretmen çok duygulandı.kalın halat ipinin düğümlerini çözmeye başladı,sonra eski gazete kağıdını çıkartıyordu ki hediyeyi açmaktan vazgeçti.sonra açacaktı bu hediyeyi. O anda almıştı bu kararı.

Sonra diğer öğrenciler ,öğretmenin öğretmenler gününü kutladılar.kimi çiçek,kimi kalem,kimisüt ve yumurta hediye etmişti öğretmenine.ama takunyalı çocuk başkaydı. Öğretmen onun hediyesinide içten içe merak etmiyor değildi.akşam olmuştu.öğretmen evine karlı yollardan, bata çıka gidiyordu.ardından da ‘tak tak tak’diye bir ses onu izliyordu sanki.her seferinde arkasına dönüp baktığında ses kesiliyordu. Bu sesler eve kadar devam etti.

Öğretmen küçük evine ayağını attı.duvarda zor da olsa ışığı buldu.yaktı.hediyeyi masanın üzerine koydu.sobayı yakmaya koyuldu.sonra yiyecek bir şeyler hazırladı ve masaya oturdu.dışarıda yağan karı izlemek için perdeyi hafifçe araladı.

Tekrar masaya oturdu.hediyeyle göz göze geldi.artık kararlıydı kutuyu açacaktı.kutuyu açtı ve gözleri takunyalı çocuğu karşısında buldu .camdan öğretmenini izliyordu bizim takunyalı .öğretmen onu görünce hemen koşup ona sarıldı. ‘peki hediye ne miydi?’işte bu da öğretmenle takunyalı çocuk arasında kaldı.
DEMET SAKARYA