Yalnızlığı da Alınca ßir Limana..ßoşver..Limanda Yalnızlıkla ßirlikte Koyveriyor Kendini ßu Gece..


Şimdi tutup bir kenarın da düşlerimi,kaldırıp atsam şöyle bir köşeye.En zırhlı fırtına da,usanmadan dirensem uçurum kenarın da.Tutunan tek yaprak misaliyle savrulsam da oradan oraya,dirensem..Tüm direnmişliğim de geçirdiğim yaşamım,biraz daha inatlaşsa benimle..Hani olmamaya mahkum hayallerim..Olmak bilmeyen garip,sersem ve kendimce düşlerim..En can alıcı saflığın da direnmeye gebe yine..Saat vurdu mu yine başlar perdeden haykırışlar,kimi tiyatro sahnesin de seyircinin gözüne baka baka oynamak gibidir,en heyecanlı yerin de koy verir gider umutları..Romeo juiet edasın da garipsenir bir düş kalabalığın da,bakan gözler içinde keskin bir çift göze inat belki de.Tam da yakalar en umulmadık anca,yaşamın garip noktaların da.Yürüyerek geçilen yollar boyunca,bir nehir edasında durup,konaklamak sessizce..ßelki yeniden solumak hayatı,en içten,en geveze edasıyla..Yüreğin konuşmaya mahkum en delik deşik olduğu saatler de uzanıp şöyle bir kıyıya dalmak seyri alemlere..Denizin ortasında hayal etmek gibi benlikçe..ßelki bir liman,belki bir kıyı,belki garipsenmiş bir ıssızlıkla yol alıp giderken rotasın da..Yakalayabilme telaşına karşı mücadele vermek gibi..Kaybolan çığlıkların tüm seslerini bir gece vakti ansızın duyabilmek gibi bu da..Yıldızlar,gece ve ben..Gece hala aynı gece,yıldızlar kaymaya mahkum,kabul olunan her bir dilekle..Yarım göz yaşı,yarım sevinç,yarım bilinmez bir edayla..

Sallanırken,kıyıları en ücra köşelerin de yakalamak gibi..ßir çocuğun düşlerin de gök kuşağından çıkıp fırlamak gibi gökyüzüne..Hatta en edebi satırları yazmak,en sinir bozucu zamanlar da..

Yalnızlığı da alınca bir limana..
ßoşver..
Liman da yalnızlıkla koy veriyor kendini bu gece..
Unutulmaya yüz tutmuş,
Tutuşmuş köhne bir kayık edasında..

O benziyor gece’nin karanlığında ki bitmek bilmeyen yalnızlığa..Gündüzleri seyir ediyor deniz..Güneşin parlattığı her göz de,garip bir umut edasıyla yalpalarken,ordan oraya sessizce..Çıkıp geliyor dönen yolcular..Uğurlanırken el sallanan her bavul,geri dönmeye mahkum..

Her çınar kendi sessizliğin de..Rüzgar aynı hoyratlığıyla geliyor yine,yağmur en büyük çırpınışlarını dener gibi ıslatıyor baharları..Dokunduğu her nokta biraz daha benziyor beyaza..Güneşi kendine düşman eden,salıntı bir edayla savruluyor hoyratlığın da tüm poyraz’ın..

Çöktüğün de yine şehre yalnızlık,zifiri gece de yitecek beraberin de..

21.07.2009
01.22
Yağmur Yüreklim.