Ne kadar sabretsen yetmiyor
Kanaat idrake erişmeyince kifayette etmiyor
Kalbim sancıları kuşanıyor ve gözyaşların sessizliğinde boşalıyor

Bilirim takatimi kendime yeter
Lakin irfan uzaklardan seyredince kime keder
Ötelerin asudeliği yüreğimde hıçkırıklarla fakirliğe iştirak eder

İlim akıl için azimeti haktır
Kul olmak insan için nasibi mutlaktır ve aşktır
Vuslat şarkısı yüreği dağlayan hakikattir, bunun için zarurettir

Sen şakıyan nimeti arzsın
Sabrın bendinde anlamlaşan sukutu hicransın
Nazarınla ummansın ve kalbimin serinliğinde mübarek endamsın

Geceler denize neler anlatır
Hıçkırıklar eşliğinde dalgalara umut bağlanır
Yıldızlarla aşk hilkatimi kuşatır ve kalbimin derinliğinde ağlatır

Kolay olsaydı kurban olurdum
Dil ile yeksan olmakla buharlaşır kalırdım
Lakin ruhumdan akseden hicranı kime anlatırdım ve bağlanırdım

Yıllar suskunluğuma yetmedi
Ömrüm bir hazan bahçesinde neşe vermedi
Umutlarım mütemadiyen yeşerdi fakat gerekçeler geçit vermedi

Yaslıyım ve hüzünle barışığım
Hüzzam şarkılarla neleri anarım ve ağlarım
Biliyorum yalnızım ve kalbi anlamda inşiraha acım neye sancıyım

Bir ömür geldi geçiyor halinde
İklimler güzelliğinden ne kadar söz etse de
Sevgi muhabbet için hasredilmeyince kimler sadakatin derdinde

Zaman nefs için kitabı sanattır
Lakin okunmayınca raflarda tutsak olandır
Feraset ihsanla alakalı hakikattir ve azimet için gayret şarttır

Çileden korkma ve onu kokla
Halin bendinde kalbinden kaçınma farkı anla
Ruhun dirliğinden uzaklaşma ve irfan ile kucaklaşmaktan utanma



Mustafa CİLASUN