Gözlerim dalar bazen tepkisiz düşünürüm.Filmi bir öne bir geriye sararım sonra karmakarışık olur her şey.Kısa dediğimiz ömrümüz oysa ne kadar uzundur neler yaşamış ;neleri ,kimleri arkamızda bırakmışız .
Yaşanırken her acı en acı gelir,o acıyı birtek ben böylesine derin yaşadım deriz taki bir sonraki acıyı tadana dek unutmak ve alışmak insan olmamızın ayrıcalığı bence yoksa her acının açtığı derinlik havuz olur yüreğimizde gözyaşlarımızla dolar o havuzlar taşarsada zaten bitmiştir…
Kendimi çok kötü hissettiğim dönemlerde elimde kalan ,rabbimin bana verdiği güzellikleri düşünürüm benim azımsadıklarım beklide başkaları için ulaşılmazdır.Çocuğumuz yada çocuklarımız sahip olamayanları düşünürüm,uğrunda neler vermezlerki beden sağlığımızı düşünür ürperirim bacağı olmayan koşmak için hayatını feda edebilecek nice canlarımız var,offffffffff bunaldım diyerek yordumuz zihnimiz oysa aklına mukayyet olamayan sokaklarda sefaletle burun buruna yaşayan nice sen ben bizler onlar!!!!
Sahip olamadıklarımız olupta kıymetini bilemediklerimiz yada elimizden alınan bilerek yada bilmeyerek verdiklerimiz.Şükretmek varlığımızı ve ruhumuzu arttırıyor bence.nankör olunca kaybetmek kaçınılmaz sanki öyle ya kaybedince nasıl kıymetlenir her şey ardından ağıtlar yakarız varlığında sahip çıkamadıklarımızdır oysa bana en acı gelende benim diyebildiğimizin bizden alınması ve birdaha onu görememek ne acıdır kimbilir???
Aile bireylerimizden birisinin gitmesi,bizden alınması sonsuza dek o an bizde gitmek isteriz hayatın devam ettiğini sonra fark ederiz alışır ve zamanla unuturuz giden gitmiştir artık şimdi onun için yapamadıklarımıza yanalım ben derim ki kaybetmekten korktuğumuz her şey için mücadele edelim ondan ayrıldığımız her an ona onu ne kadar çok sevdiğimizi söyleyelim,belki bir daha söyleme fırsatımız olmaz SENİ SEVİYORUM ne kutsal bir kelime ne olur çok kullanalım gocunmadan,gururla özlemle sevdiğimize haykıralım.
Keşkelerde geriye dönük yaşamaktansa beklilerle yarınlara umutlanalım.Öfkemize,hırsımıza yenik düşmektense hoşgörümüze sığınalım affetmek büyüklükse büyük olalım kırıp kırılmak niye kaçımız bu kadar mantıklı olabiliyoruzki zor o an yaşamın bize sunduklarıyla hissettiklerimizi yaşıyoruz acısıyla tatlısıyla bize sunulan hayatı yaşamaya çalışıyoruz bazen de o hayata isyan ederek asileşerek oysa hayat her şeye rağmen yaşamaya değmez mi?
Kimseye akıl vermek değil niyetim o an ,şu an hissettiklerimi paylaşmak,kimbilir belki evet ya gerçekten böyle dedirtebilirim size, yada aslında öyle olmalı hissettiklerimi siz dostlarımla paylaşmak istedim,ben sizleri çok seviyorum çünkü hepimiz insanız ve bizler çok değerliyiz.

İREM BAYRAMOĞLU SAĞIR