Biz insanalar ne garip , kimi zaman dusuncelerden bogulacak bir insan oluveriyoruz... kimi zamansa hayatla karsi karsiya gelip mucadele ediyoruz. Bazen korkuyoruz, bazen yeniliyoruz fakat her zaman yaptigimiz yanlislardan bisey ogreniyoruz. Hani bebekler hic birseyden habersiz boyle sinirsizca eglenip, istedikleri gibi dusunuyorlar ya, yureklerinde ne bir nefret , ne bir yasam mucadelesi.... Dusunsenize bir olay oluyor ve herkes birbirleriyle kavga derdinde.O anda kavganin arasindan bir bebek sesi, hemde yuzunde gamzeleri belirerek gulen bir bebek, herkes susmus ve sadece o bebegin gulusune guluyorlar. Yani bi bebek gulumsemesi herseyi degisirir ve herseye bir umut verir.Biz sadece hayallerimizi ve gulumseyislerimizi rahatca dile getirmeyi bilmiyoruz.
Yasamayi ogrenmek demek, herseyiyle onu sevmek ve en onemlisi kime ne kadar yardim ettigini bilerek gecirmekmis.. Ben bunu hala ogrenmeye calisiyorum...Ne kadar zor olsada basaracagima inaniyorum...