Tutamadığım günlüğümün adını değiştirdim: anyA

Yaşadıklarımı,öğrendiklerimi,bildiklerimi,gözlemlerimi,kendimi yazıyorum bir
aynanın üzerine.
O, diye başlıyorum yazmaya ki; ben adında bir toz olmasın ayna ile aramızda.
Üçüncü tekil şahıs zamirinin katkısı ile,net bir bakışma ile buluşuyor gözlerimiz,aynada; yazdıklarımı okuduğumda.
Yazdıklarımı okumak:aynaya bakmak fiili,aynaya bakmak ise,kendimi
görmek,tanımak,kendim ile tanışmak.
İçimdeki çocuğu keşfediyorum,aynadakileri okuduğumda.
Tarihteki gelmiş geçmiş tüm keşiflerden çok daha önemli benim için.
Satırlarımın arasında gizleniyor o,
Çok zor bir iş,çıkarıp,tanışmak onunla.
Bundan böyle hiç kimse zarar veremez,
ne ona,ne de bana.
O çocuğu keşfetmek: Kendimi doğurmak!
Aynadaki görüntüm de sürekli değişiyor,aynanın üzerine yazdıklarım da.
Bebeklik,çocukluk,gençlik,aşklarım,hastalık,kaygı,olgunluk,
yaşlılık,birikim,mutluluk,kazık...
Aynam: Öz yaşam öyküm.
İç huzuru,onur,bilinç; gözlerimde bir ışıltı ve dudaklarımda anlamlı bir gülümseme ile;

BEN koymalıyım;
bir kalemi ile kurşunun
son noktasını
son bakışmamızda.