Günümüz koşullarında gerçek anlamda var olan tüm pratik materyalistlerin en önemli görevi proletaryanın bolşevik bilincini yaşatmaktır. Bu bilinci yaşatırken de dayanışmanın önemini kavramalıdırlar. Marksizm-Leninizm’i benimseyen her birey bilmelidir ki, fraksiyonel ayrımlar, devrim koşullarının oluşturulmak istendiği coğrafyada, oluşmuş farklı geleneklerin ürünüdür.

Bir komünistin farkına varması gereken, aldanmaması gereken tek şey, marksist-leninist kılıktaki oportünistlerdir. Fraksiyonları bu bağlamda anlayabilmek ve de ona göre tasfiyesini gerçekleştirmek gerekmektedir. Çünkü eğer gerçek bir pratik materyalist yani komünistseniz, bunların farkına varabilirsiniz ve bu oluşumların içinde olsanız dahi, politik kimliğiniz görünürde farklı da olsa siz devrime hizmet eden her oluşumun bayrağını göklerde şanıyla dalgalandırıyor olursunuz. Fakat; bunun bilincinde olup da özel bir sebep haricinde tasfiyesini savunduğumuz fraksiyonlar içinde bulunmak doğru değildir.
Devrimci dayanışma, iyice merkezileşmiş burjuvaziye ve de kapitalizmin mali-sermayeye dönüşmüş çağımızda en gerekli bilinçlerden birisidir. Biz kendi içimizde fikren birliğimizi kuramazsak, proleter bilinci nasıl oluşturabilir, sosyalist toplumu nasıl yaratabiliriz? Farklı partileşme, örgütleşme önemli değildir. Önemli olan bu farklı örgütlerin birbirini tamamlayıcı, girift bir yapıda olması ve farklı alanlarda faaliyet göstermesi olabilir. Günümüze bakarsak bu böyle değildir. Fraksiyonlar birbirlerine sanki nazi tüfeği elinde bir faşizan görmüş gibi saldırmaktadır. Her örgütte belli belirsiz, saçma veya gerekli bir sebepten dolayı bölünmeler gerçekleşmektedir.

Devrimci dayanışmanın öncelikli amacı günümüz örgütlerini birleştirmek değil, dayanışma içerisinde işbirliğidir. Yukarıdaki paragrafta da belirttiğim gibi ideolojik bağlılık olduğu sürece siyasî bağımsızlığın önemi yoktur.

Efe Ulaş