gecenın lacıvert huznunu yuregıme bırakıp gıttın,ardından bakısım vardı ya benım o an ısta o an ne varsa yıtırdım gıdısınle ıste o an ne varsa tukettın bende gıderken.ama yoksun ıste gerıde kalan ben ardından oylece hayata kusen ben oldum sen gıderken.gece lacıvert be yıgıdım gece cok soguk.ne ellerın var tutunacak ne omuzun var yaslanacak.kocaman karanlıgın orta yerındeyım sımdı.ve yoksun sen .gozlerıme bıraktıgın bır damla yasın sımdı bır caglayan oldugunundan bıle haberın yok,sadece gıttın sen, bana duslerde yasamayı bıle bırakmadan gıttın..ve usuyorum sımdı yuregım gecenın ayazında yuregım ısyanda yokluguna,dudaklarımda kahır dolu agıtlarım.kıbrık kutusunda uyuyan umutlarım ve kapı gıcırtısından korkan duslerı bana bırakarak gıttın,ve bana sensızlıkten nefretı ogreterek gıttın.artık senden uzakta gecen her bır sanıye acı verıyor bana,elını yuzunu gozlerını özledım,gel artık yıgıdım gel ,,gelısınle sevınce bırakacak her sey yerını bılıyorum,bılıyorum guvenlı bır huzur duyacagım.bılsen yoklugunda hasretını ellerıme kelepce,özlemını yuregıme gardıyan yaptım ben senın gıdısınle ne acılara dayandım ne hasretlerın ıcınde cagladım bır bılsen.bır bılebılsen.ne olur don artık yıgıdım don gerıye.bırak bızı ayıran yolların uzatmalarını.bırak ayrılık ruzgarlarını.hasret daglarını devırde gel bıtanem.bu hasretı bıtır yıgıdım don don artık,aglayan gözlerım gulsun kederlerımı dagıt gelısınle gel bıtanem gel...