SEVGİM VE YALNIZLIĞIM…


Kanıyorum. Damla damla döküyorum sevgimi. Şimdi geçtiğim tüm sokaklarda benden bir parça saklı. Sahipsiz ve yıpranmış… Damla damla döküyorum yalnızlığımı. İşte bu kısa hayatımda sadece benim olan iki şey sevgim ve yalnızlığım. İkisini de özgür bırakıyorum. Enkazın altında kalan bir küçük bedenin korku dolu hıçkırıkları sindi gözlerime. Hissetmiyorum bedenimi. Bir yerlerimde kırık birkaç parçam var ama ne yapmalıyım bilmiyorum. Uyuştu ellerim, titriyorum. Olabildiğine hızlı izlemeye çalışıyorum gözümün önüne gelen gözlerini. Tıka basa doymak istiyorum bir türlü doyamadığım gözlerine. Sessizlik hâkim burada. Ben sustuğum zaman dünyada susuyor. Kendi gürültümün içinde arıyorum kurtuluşu aylak aylak.

Restore edilmez bu yürek. Birleştirmemek üzere dağıttım dünyamı. Bu yıkık dökük duygular reddedilişlerimin eseridir. Eskiyi tekrar yaşamamak için dağıttım dünyamı. Ve kanıyorum. Damla damla döküyorum sevgimi. Bak sahip çıktım açtığın yaraya da. Engel olmadım, kendi haline bıraktım. Ve kanıyorum. Kutsal bir emanetmiş gibi koruyorum onu. “Hayır”larınla açtığın yaraya sarılıyor ürkek bedenim ayaz vurunca küçük odama.

Şah damarım attı savurdum elime ne geçtiyse küflü duvarıma. Kazımaya çalıştım, silinmedi alın yazım. Keyfime göre bir kader bulamadım yaşayacak. Çok küfür ettim aksimin yüzüne baka baka. Tabuta sığar mı toplasam tüm günahlarımı? Eleştirildim ben hep. Onlara göre yanlış yapmışım bu kadar üzerine düşmekte. Israrcı davranışlarıma bağladılar bu yalnızlığımı. “Seni seviyorum” değişlerimin eseriymiş bu kutsal emanet. Ve kanıyorum. Damla damla döküyorum sevgimi. Kirli ruhların, kendini beğenmiş tavırlarına peşkeş çekildi ucu yanık kalbim. Sevgimi anlamaya yetmedi birçoğunun paslı beyinleri. Söylesene sendemi anlamadın beni?

Acıttın be sevgili. Bir sabah baktım ki gitmiş umutlarım. Neyi var neyi yok her şeyini alıp gitmiş. Arkansında hayal kırıklıklarımı bırakıp gitmiş. Tıpkı sen gibi, hayallerim gibi… Canım acıyor. Ne olur seni sevmem olmasın bu yalnızlığın nedeni. Gidişlerinin nedeni sevgim olmasın. Kaç tövbe ört pas eder yaptığım yanlışları? Bir çukurda sen açtın çıktığım bu sevgi yoluna. Tökezliyorum. Ve kanıyorum. Damla damla döküyorum yalnızlığımı. Kaç adak seni geri getirebilir ki bana?

Seni çok sevdim be sevgili.

Şimdi farklı bir sen var düşlerimde. Hayallerimde sahip olmadığın mükemmelliğin var. İlahi bir ışık hâkim çehrene. Tuvale sığmaz ki bu sevgi resmini çizebileyim aşkın. İçime sığmaz ki sevgim oturup bir çırpıda gazele bağlayayım duygularımı. Şimdi sana ait olmayan bir sevgi var içimde. Hayalimdeki sana duyduğum sevgi. Sana ait değil döktüğüm bunca gözyaşı. Sana ait değil. Ben sana ait değilim.

Seni çok sevdim be sevgili.

Kaz kuyularını, talibi benim sensizliğin. Unutulmuş bir kanyondan geçmeye çalışan kervanın ta kendisiyim ben, tahriklerime cevap ver. Çık gel sığındığın sessizlikten. İzle bedenimden süzülen kanın izlerini. Damla damla döküyorum sevgimi ben. Çık gel sessizliğinden.

Sahip çıktım “hayır”larınla açtığın yaraya. Son sözümde sen oldun biliyor musun ilk sözüm olduğun gibi. Ve seninle öldüm tıpkı seninle doğduğum gibi. Kanıyorum damla damla döküyorum yalnızlığımı.

Seni çok sevmiştim be sevgili…




akinckrn.