Altun hekayƏlƏr evİ/ -- KARDƏLƏN









Istanbul ,
Gəlin gözlərində ki , mavi səhərim və toxunur küçələrində xalçasu qədərim . Burası kim-kimə bir yurd , ama doğma . Odurki Istanbul gecələri yoxsul ilə zəngin tanimaz . Bir parca çörək tapılır anlar . Bu becə göy ilə topraq öpüşür sanki . Ulduzlar olduqca yaxın yerə və seyricilər sezir , çaşır . Topraq ocaq közünü aniladir deyə yüyənsiz təhlükə daşlanır . Bu qorxunc usyanı duymadıqda insan , dəyərsiz ölüm yolçusudu .
Bu gecə başqa bir gecədir və qucaq açır , baş verəcək olaylara . Bunu hardan bilsin , Tren ilə araba sürücüsü . Göy qarış-qarış qızarır və gecənın qarası əriyir şafaqlara . Doğalın yer altı partlayışı , Əzrayil ilə qardaşlaşır deyə ölüm rumani yazır . Bu anda Dinanın hürüşü , acı soraq verir . Ama kimsə dinləməyir bilə , Beşqatli evin nərduvanların cirmaqlayir .

Təprəm yürüşünü . düşünməz tikinti Firmaları . Para için kölə kimidilər və kimsənin önündə sorumlu deyilər onlar . Balıq başdan iylər əfəndilər ilə yarısı sənin , yarısı mənim beləlik . Beşqatlı ev arı pətəyinə bənzəyir və hər bir qatında , yaşlılar ilə cocuqlar .

Bina Lağımında Ərdəm ayiləsi ilə yaşayırdı . Onların evladı olmasada , mutlu gün keçirirdilər . Ərdəm kömürçu idi , eyetim görməmiş kimi . Ancaq davranışında ərkək hakimliyi sezilməz idi və görüləcək işlərində İnan ilə paylaşırdı . Illər boyu cocuq özləmi çəksədə , üzə vırmazdı bu konunu . Inan iş-siz idi , zamanın çoxunu evdə keçirər . Qonşu qadınlar ilə boş yerə , çənə döyməzdi . Bir gün İnan çox halsız idi , ürəyı bulanırdı . O , dinlənsin biraz , yataqda uzanır . Dina quş kimi balınc üzünə qonur və İnanın çənəsini yalayaraq
-Haf , haf , haf !
İnan onun ipəksu tüklərini tumarlayaraq
-Nə olub Dina ?
O , qulağını Inanın sinəsinə söykəyərək
-Haf , haf !
-Qarnın acdı mi ?
-Haf ,haf , haf !
-Nə istəyirsən yavrum ?
-Haf , haf , haf !
-Dilini bilsəm , dərdini başa düsərdim !
Bu anda yenə ürəyi bulanir və gözləri qaralır . Bir neçə gün böylə hallar keçırır . Ancaq Ərdəmə bir söz deməyir . Bir ay ötüdükdən sonra , boylu olduğunu başa düşür . Bir axşam Ərdəm işdən geri qayıdır . Inan barmaqlari üstündə oynayaraq
-Bu gündən içgi və siqaranı yasaqladim !
-Kim için ?
-özüm için !
-Bu iki sözdən başqa , hər sözün qusal mənə !
-Yox haaa !?
-Bənə !
-Həyatım , bu iki sözüdə , qutsal kimi düşün . Bu gün siqara içmədim !
-Dogrusu bir möcüzə !
-Bu önəmli möcüzə deyil , yeni mözə baş vermiş !
-Nə olubki ?
-Əlini qəlbimin üstünə söykə və çırpıntılarından bilərsən !
-Eləbil bu gecə aşq rumani yazacaqsan haaa !
-Yox canım , ruman sona çatdi və oxucusu yolda !
-Yaxşi , yolçu gəlincə acimdan ölərəm , yeməyi gətir !
-Mən yolçunu gözləyirəm !
-Çox maraqli danışırsan haaa , nə olub sənə !?
-Heç nə , böylu olmuşam !
-Inamayiram !!!
-Qayışını bərk bağlakı , baba oldun !
Ərdəm onu bağrina basaraq :-
-Ey aşqmin tanrisi !-huzuruna aşq olsun və bağışladığın hədiyə uğur gətirsin , öz ilə !!!
Hər ikisi amin deyərək , Dina yanıt verir :-
-Haf , haf , haf !
Istanbul ,
Gəlin gözlərində , mavi şəhərim və toxunur küçələində xalçasu qədərim . Burası kim-kimə yurdu , ama doğma . Odurki Instanbul gecələri yoxsul ilə zəngin tanimaz . Bir parça çörək tapilir anlar .
Burası İstanbu və tarix anası .
Burası İstanbul , gözəllik Lalası
Burası İstanbul , tacıdı Çanaq qalası .
Və doğuş verir İnan için . bir qız balası .
-Ərdəm !
-Eşidirəm aşqım !
-Kardələn adını sevirsən mi ?
-Sən sevsən yetər !
-Onda uğurlar !
Bir ay keçir , uşaq inci-inci boylanır . Sanki qaranlıqlara çıraq dalğalanır . Gecə saat biri aşmış , Ərdəm evdə deyil . İnan dərin yuxular yolçusu və Kardələn ilə Dina birgə oyaq . Onların miş-miş gözləri mışıl çalır . Yer altı səslər ucalır . Yer bir sağa gedir , bir sola dönür . Daina göz qırpımında bayıra qaçır . Qonşular yarı çılpaq həyət baxcasına qoşur . Bu anda Beşqatlı evin duvarları yerdən-yerə . Cəhənnəm usyanı qopur sankısız . Hər kəs özünü unutmuş . İnan ilə Kardələn , Lağımda qalır . Çıxış yolu qapanmış onlara .

Üç gün keçır , Kardələn ilə İnan topraqlar altındadı . Cocuq bağırır və susmaq bilməyir . İnan köksünə qədər topraq altında hərəkətsiz bilə . Bir yanda Kardələn çığırtısı və gövdəsində yaralar ağrısı . Bir yanda soluq daralır . Qara saatlar basqısı ağırlaşır . Ölüm ilə savaş başlanır qəhrəmancasına . Evlad sevgisi , yaşam aşqı İnan qəlbində ayaqlanır . O , çıxış yolunu bulubda , dişi ilə bağırmağının ətini yarır . Məmə erinə Cocuğun ağzına salır barmağını və damla-damla qan udur Kardələn , ölməsin deyə .
Bu ana aşqı .
Bu ölümə qarşı bir savaş .
Bu yaşam için , bir inanc dirənişi .
Bu İstanbul qadını və Çanaq qala tanrısı .
Dina həyətdə və kimsə yox , haf hafıni dinləsin . Qulağını söykəyərək yerə , haf-haf və dırnaqlari ilə torpağı eşir , gecəni səhərə kimi . O , dayanmaq bilməyir və eşə-eşə özü keçər boyda , yataq otağına bir gilif açır . Içəri keçərək , Kardənın başı üstündə dayanır . Onu qoxulayaraq :-
-Haf , haf ,haf !
Bu an İnan gözlərini açıbda :-
-Ah , Dina yardım et !
Yataq otağıni hava bürüyür , umid çırağı yanaraq , soluq boğuntusu sona çatır . O , Kardələnin üzünü yalayaraq :-بای بک
-Haf , haf , haf !
Kardələn gülümsəyir bir dən , Dina həyətə qaçır . Bu an geçədir və havanın bürgüsü vay-ahına gedir . Ərdəm evinə dönübdə , Beşqatlı binanı çatısız görür .

Heç bir iş düşüncələrinə varmayır . Özünü itirmiş və yalnız qözlərində sel dalğalanır . Dina devrəsinə firlanraq hafıldayır və deşdiyi gilifə sarı çəkmək istəyir Ərdəmi . Dina , yataq odasına keçir yenə . Kardələnın əmciyini ağzına alıib , geri döür . Ərdəmin önündə dayanıbda :-
-Haf , haf !
Bir an özünə dönür Ərdəm və Gedib , ağzını gilifə tutbda :-
-II nn aa nn , eşıdırsənmi !?
-Əə rr dd əm biz , biz burdayıq biz !!!
Gecədir kimsəsiz anlar . Bayquş şarkısı qoşulur boşluqlara . Dina dayanmadan hurur . Yanıtsız ləhzələr acı çəkir , üzü quylu binlara . Ərdəm çaynaqlari ilə deşiyi genişlədir . Saatlar dörd-dördluk vırır , zaman qarasına . Ərdəm gilifi qazıbda , yataq odasına çatır . Otaq qapısını qırılmış görür , bir çiyin vırıçəkir . Qapı yarısına kimi açılır . Öncə Kardələni qurtarır və İnanı ağır qırıntılar altından yavaş-yavaş bayıra çıxarır . Bu an Dina ucadan :-
-Haf , haf !!!
Ərdəm Dinanı qucağına alaraq :-
-Dina !?
-Haf , haf !
-Həyatımı sənə borcluyam !
-Haf , haf !
-Keşgə insanlarda , sənin kimi qurtuluşcu olaydı !?
-Haf , haf !
-Dina !?
-Haf , haf !
-Keşgə Tikinti məhəndislərinin , sən qədər bilincli və sorumluluğu olaydı . Böylə deyil mi !?
-Haf , haf !
-Və sən kimi insan sevgisini anlasaydi insan , tökülməzdi bu qədə , boş yerə qanlar . Böylə deyil mi Dina !?
-Haf , haf !


M. Ərğəvan
19/07/2009