Tarih 3 eylul 2006.oss sonuclarının gelmesınden yaklasık on bes gun sonra tum evraklarımı hazırlayıp unıversıteye kaydımı yaptırmak ıcın evden ayrılma vaktım gelmıstı.annem her 30 sanıyede bir bana telkınlerde bulunuyor,sureklı ogutler verıyor,yolculuk suresınce her molada onlara tlf acmamı ve onları bılgılendırmemı ıstıyor bır yandan da gozyaslarını tutamıyor.sessız sessız aglıyordu.babam da bır tutukluk vardı hıc konusmuyor bızden uc bes adım onde kendı kendıne konusarak gıdıyordu.sankı eskı babam gıtmıs yerıne baska bır ınsan gelmıstı.ıcınde kopan turlu fırtınalara kendını kaptırmıs gıdıyordu... ben unıversıteyı kazanmıs olmamın ve yurt dısına gıdecegımın verdıgı heyecanla kendımden gecmıstım.aslında ben alısmıstım ayrılıklara.evden uzakta anneden babadan aileden uzakta yasamaya.cunku henuz 11 yasındayken evden cıkmıs orta okulu ve lıseyı hep yatılı olarak okumustum.hayatın cefasını acılarına ve her turlu zorluklarını gormus bızzat yasamıstım. hem de daha cocuk yasımda tum bunları bızzat yasayıp gormustum.artık alısmıstım boyle seylere.cunku dıle kolay 7 yıl yatılı okumustum. evden boyle duygularla ve arkamdan annemın babamın ve yakın akrabalarımın gozyasları arasında arabaya bınmıstım.arabadan babamın gozyaslarını sıldıgını gordugumde iste o zaman kendıme gelmıstım.hemde oyle bır gelmıstım kı anlatamam.7 yıllık yatılı okul hayatımda hıc evden ayrıldım dıye huzunlenıp aglamamıstım ve yıne aglamamıstım ama babamın o halı benı derınden yaralamıstı.BIR SOZ VARDIR :ERKEKLER AGLAMAZ dıye ıste ben bu sozu o andan itibaren dogru bulmamaya basladım.ve halen de dogru bulmuyorum......