Bir dalga daha vurdu derinden
Aldı götürdü umutlarımı peşinden
Bu kaçıncı dalga bilmem
Ama en büyük en yıkıcısı buydu
Artık koca benden oldu ıssız bir kuytu
Ne yapabilirdim ki
Ne diyebilirdim ki
“gitme! kal benimle” desem
Neyi çözümleyecek ki
Çaresiz beklemek dışında
Yapacak neyim var ki
Yada neyim var ki
“beni bekle” demeye yüzüm olsun
Ben bir hiçim !!!
Aşkına bile sahip çıkacak yüreği olmayan
Elimde zaten onu sahiplenebilmeme neden olacak bir şeyim yok
Aşkımız büyük ve ben ufak bir insancık
Daha şimdiden kokusunu özledim
O farkında olmadan onu izlemeyi
Ağzıma kadar aşkım kelimesi gelip
Kendi korkularımdan aşkım diyememeyi
Ama yüreğimde gerçek bir aşk olarak kalmasını özledim
Keşke yanımda olsaydı
Ve gerçek duygularımla
Yüreğim dolu dolu bir şekilde AŞKIM!! Diyebilseydim
Ama artık çok geç
Alıştım artık geç kalmalara
Hayatın son vagonuna bile geç kalmış olan ben
Alışmalıydı zaten bu duruma
Alıştıysam neden bu yüreğimde ki yangın
Neden durdurmakta zorlandığım asit gibi yakıcı bu göz yaşları
Neden bu imkansız dediğim el titremeleri
Neden aklımdan hiç çıkmıyor
Nefes almak bu kadar zor muydu
Yoksa artık hayattaki her şeyi
Sorgulamamın etkilerimi bu
Hayat! Sanırım sorgulayacak pek bir şey bırakmıyor bize
Sen hayatını kurmak için çabalarken
Yan masadan sana mendil gönderip kıs kıs gülerek
Seninle alay eden kaderi görürsün karşında
Ve eline yarısı içilmiş kadehini de alıp masana oturur
Başlar konuşmaya
“sen istediğini yap istediğini söyle bunlar boş
Sen benim iki parmağıma pamuk ipliğiyle bağlı
Bir kuklasın
Seni ben yönlendiririm
Eğer fazla çabalarsan ip kopar ve seni ben bile kurtaramam” der
Sanırım ben o pamuk ipliğinden kurtuldum
Fakat öle bir sendeledim ki
Artık ne ben kendime bir çözüm bulabilirim
Ne de kader bana bir kıyak yapabilir
Artık yapayalnız ve kurak bir ülkenin
Tüm dalları kırılmış bir fidanıyım
Ve susuz yani aşksız yani onsuz
Azrail’in bana acıyıp şerbetini sunmasını bekliyorum
Yada hayatımı yeniden şekillendiren
O uçsuz bucaksız yüreğe sahip insanı bana bağışlamasını…
Aynaya her baktığımda o insanı görüyorum
Bana benzeyen ama asla ben olamayan
Bir korkak ben…
Sayıyorum sövüyorum ağlıyorum
Aynaya baktığımda o gerçek beni görmek için çabalıyorum
Ama dedim ya
Bu dalga çok şiddetli çok yıkıcıydı diye
Sanırım aynada ki o her zaman gördüğüm gerçek beni
Alıp hiç bir zaman göremeyeceğim
Bir yere götürdü
Belki okyanuslara taşıdı
Belki de buharlaşıp göğün yedi kat üstüne götürdü
Ama sonuç ne olursa olsun
Gerçek şu ki artık aynada bir korkak ben var!!!