Yoktuk yokluğunda yokluğumda.Bir çift göz ve bir gülümsemenin parıltısında bulduk var olmanın güzelliğini.Yaşanmamışlığın anlamsızlığını çözdüm gözlerimde.Yıllarca seni beklemişliğin hasretiyle koştum peşinden.Varlığında yokluğunu yaşamanın korkusu kaplamıştı bedenimi.Ama her göz göze gelişimizde bana daha önce yaşanmamışlığın anlamını anlattın sen anlattın ben biraz daha yükseldim bulutlarıma.
Günler akıp gitmekte zorlanırken bir yandan da kader ağlarını ördü görüyordum farkındayım.hiç yaşamamıştım çaresizliği böylesine ama korkmuyordum biliyordum ki bu çaresizlik beklediğim mutluluğun kapısından geçmenin verdiği heyecandan başka bir şey değildi.
Ellerine ilk dokunduğum an damarlarımda akan kanın ilk defa beni terk etmek istediğini hissettim.Benliğimin yerinde artık mutluluğu kaybetmenin vereceği korku kaplamıştı.Beni içten içe kemiren tarifsiz bir duyguydu.Sonra sensizliğin özlemi büyüdükçe korkum küçüldü.
İçimde ki bu büyük sevgiyi sorguladığım da fark ettim ki yıllardır içimde büyüttüğüm sevgisini tarif edemediğim hasretine doyamadığım ulaşılmaz SENDİN.Ben seni sensiz severken kendime yaşattığım mutluluğa büyük derdim oysa bilmemişim büyük mutluluğu.
Korkmuyorum bir tanem artık,biliyorum ki böyle mutlulukların yanında hep korkular vardır.Yapmam gerekeni de biliyorum bir anını bile kaçırmadan mutlu olmak ve mutlu etmek seni.Daha fazla kelime bulamıyorum içimde ki sevgiyi tarif etmek için artık ben değil kelimeler çaresizliği yaşıyor.Sana seni seviyorum derken ağzımdan dökülen her bir harfe dikkat et nasılda yalvarıyorlar sana affet bizi diye.
İşte beni ve bana dair olanları benden dinledin. Belki sana anlamsız gelecek tüm söylediklerim ama bende ki anlamları çok büyük. Gel tut elleri mi benimle birlikte bulutlarıma yolculuk yapalım aradığın bütün anlamları orada bulabileceksin ......